ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο 1,5 μήνα το αγόρι που κάναμε κάτι και είχα ας πούμε σχέση με χώρισε. (Είμαι 16) Για ηλίθιους λόγους οι οποίοι ήταν δικαιολογίες. Το πήρα πολύ άσχημα. Δεν ξέρω γιατί αλλά ήταν πολύ απότομο. Τα πηγαίναμε πολύ καλά δεν τσακωνόμαστε, γενικά ήμαστε μια χαρά. Μόλις γύρισα από διακοπές και βρεθήκαμε μου το είπε. Τέλος πάντων, το έπαιζα άνετη ότι όλα ήταν καλά, ότι δε με πείραξε παρόλο που είχα στεναχωρηθεί αφάνταστα. Μετά από δύο μέρες πήγαμε με κάποια παιδιά για ρακές ας πούμε. Ποτέ δεν είχα πιεί όλο και κάτι άλλο θα έπαιρνα πχ.μπύρα ή κάτι τέτοιο. Εκείνη τη μέρα όμως ήθελα να πιω. Όχι επειδή ήθελα να πνίξω το συναίσθημα στεναχώριας απλά επειδή ήθελα. Μέθυσα. Νιώθω τόσο άσχημα που έγινε αυτό. Απίστευτα άσχημα. Από τότε που έγινε αυτό δεν πρόκειται να πιω ποτέ ξανά αυτό το σίχαμα. Τουλάχιστον όχι σύντομα. Μου έφταιγαν πολλά εκείνη τη μέρα όχι ότι μου συνέβη τίποτα τόσο τραγικό αλλά ένιωσα προδομένη και απογοητευμένη. Ντροπιάστηκα. Ένιωσα άσχημα. Έχω και θα έχω τύψεις γι'αυτό που έκανα. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με τόσο κόπο και αγάπη και γω πάω και κάνω κάτι τέτοιο; και σαν να μην έφτανε το ότι μέθυσα. Πέρασε και εκείνος από το μαγαζί και άρχισα και έτρεχα μεθυσμένη από πίσω του και του φώναζα. Φαντάσου τι εικόνα θα έχει για μένα τώρα. Αυτά τα εξομολογούμαι επειδή νιώθω άσχημα ακόμα και μετά απο 2 μήνες σχεδόν. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Ούτε για να με παρηγορήσετε τα γράφω. Τα γράφω για τον εαυτό μου. Μήπως και σταματήσω να το σκέφτομαι.