ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λοιπόν το θέμα μου είναι ότι είμαι 21. είχα μια σχέση 2 και χρόνια και πιο πριν 2 φλερτ, το ένα κατέληξε και σε φιλί- σχέση πολύ πολύ πολύ μικρή, το άλλο φλερτ (καλά πονεμένη ιστορία)... το θέμα μου είναι ότι απ'τα 17-18 αρέσω στα αγόρια, ναι σύμφωνοι κάποιοι απλώς μου την πέφτουν ένα βράδυ και πάω στοίχημα πως δεν την πέφτουν μόνο σε μένα, αλλά άλλοι μου μιλάνε μέρες, βδομάδες ίσως και μήνες.. πάντα υπάρχουν έτσι 3-4 αγόρια που το ψήνουν για σχέση μαζί μου την ίδια περίοδο και άλλοι που το ψήνουν για κάτι χαλαρό, εγώ όμως κάθομαι σαν το χαζό κι ενώ μιλάω σε όσους μ'αρέσουν και φλερτάρω δεν κάνω κάτι άλλο, δεν κάνω τίποτα, δεν είναι ότι δε θέλω (αν και δε θέλω πάντα), αλλά πάντα κάτι στραβώνει, με αυτούς που μ'αρέσουν λίγο παραπάνω ντρέπομαι κιόλας, με άλλους όχι, αλλά τι φάση με μένα πια; βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δε μ'αρέσει ο τρόπος που με πλησιάζουν κάποιες φορές, αλλά δεν είναι όλοι έτσι... γιατί; ειδικά μετά το χωρισμό μου φλερτάρω ασταμάτητα, αλλά κάνω σαν να είμαι στο γυμνάσιο και μένω εκεί, hopeless? ... αα επίσης δεν σκέφτομαι τόσο τις ερωτικές σχέσεις, δε με νοιάζουν, ποτέ δε με ένοιαζαν, είμαι ελεύθερη τον περισσότερο καιρό ( καλά το γράφω, αν δεν το έχετε αντιληφθεί ήδη :p), αλλά παρατηρώ γκόμενους και επίσης μ'αρέσουν κι οι πολυγαμικές σχέσεις και θέλω να κάνω αλλά εδώ ούτε με έναν δεν κάνω κάτι.. εντάξει too much details, για πείτε όμως... ευχαριστώωωωω