29.10.2017 | 19:37
Με νοιαζει...
Δε γυρισα ουτε απο οικτο, ουτε απο ενοχες. Γυρισα επειδη παντα υπηρχες μεσα μου και παντα σε αναζητουσα... Δε σε ξεπερασα ποτε. Δε ξεπερασα ποτε αυτο το τραυματικο που ζησαμε. Δεν ηταν για να χωρισουν ετσι οι δρομοι μας, εγινε χωρις να το θελει κανενας απο τους δυο μας. Και τωρα, δε σου ζηταω να με αγαπησεις, ουτε να αφησεις τη ζωη σου στη μεση και να τα παρατησεις ολα για να ερθεις να με βρεις. Αυτο που θα ηθελα ειναι να μου ξαναμιλησεις οπως μιλας σε εναν δικο σου ανθρωπο, γιατι εγω ετσι σε νιωθω. Χωρις να μπορω να βαλω ταμπελα σε αυτο που εισαι για μενα, δε θα σου ανακατευα ποτε τη ζωη, εχω μαθει να σεβομαι τις επιθυμιες και τις επιλογες των ανθρωπων, να ειμαι διακριτικη και να αγαπαω απο αποσταση. Τωρα, αν εσυ θεωρεις οτι δε θα μπορουσες να το χειριστεις, τοτε και αυτο θα το σεβομουν και σεβαστηκα την αποσταση που εβαλες. Με βαρια καρδια μεν, γιατι με καταδικαζεις σε μια ζωη χωρις εσενα, αλλα το σεβαστηκα… (15.10.2015 | 16:22 )Υ.Γ.Σκέψου λίγο,όχι πολύ,πως ξόδεψες δυό ακόμη χρόνια ζωής,από τη μέρα που ένιωθες κι έγραψες αυτό το κείμενο!!!Κι ύστερα,σκέψου τι θα έκανες εσύ στην θέση μου.