ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην τραμπάλα ανεβαίνεις μόνη σου. Να ξεκόβεις τους παππούδες που ζουν στη δική τους εποχή. Ταυτόχρονα να μην τους αφήνεις να σου περνούν αυτό που απορρίπτεις και να μην πρήζεις τη σχέση σου σαν τη Δήμητρα με τον Θόδωρή.

Άσχετα με τους παππούδες κ.τ.λ. ένας άλλου τύπου προγραμματισμός έχει νόημα για τα παιδιά: να υπάρχει ας πούμε μια οικονομική ικανότητα για να το μεγαλώσετε και να νιώθετε έτοιμοι. Αν φυσικά το θες. Επειδή ο ρόλος του γονέα δεν σταματάει ποτέ, και ειδικά μέχρι τα 18 σε δεσμεύει και νομικά ( πολλοί δεσμεύονται από μόνοι τους παραπάνω αλλιώς θα ζούσα σε παγκάκι) οπότε δεν είναι απαραίτητως για όλους. Όσο για τους γονείς σου, όταν καταλάβουν ότι δεν περνάει όλο αυτό κι αν θέλουν να παρέχουν αγάπη και προδέρμ υπάρχουν παιδάκια που αν τα δουν σαν δικά τους εγγόνια, θα τους δώσουν αγάπη ζωτικής σημασίας. Πες τους ότι έτσι θα κάνουν και 'προπόνηση' για δικό τους εγγόνι.

Διότι από τα 18-29 είστε με γκόμενους που χτυπιούνται όλοι μέρα στα γυμναστήρια (για να είναι κούκλοι στα μάτια σας) αλλά δουλεύουν σε επαγγέλματα που ο μισθός δεν τους επιτρέπει να κάνουν οικογένεια. Έτσι στα 30+ χωρίζετε και ψάχνετε να βρείτε άντρες με κοιλίτσα, καραφλιτσα και καλή δουλιτσα όμως, που θα σας δώσει την ασφάλεια για δημιουργια οικογένειας.Αυτή είναι ατομική διαπίστωση