Νοσταλγικό το κείμενο σου. Θυμίζει τα φοιτητικά χρόνια όλων μας στην πρωτεύουσα. Και Ελλάδα να ήσουν όμως αυτά τα χρόνια της ανεμελιάς που είχαμε την τύχη να ζήσουμε πολλοί (κάποιοι άλλοι δυστυχώς δεν μπορούσαν) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η ζωή εξελίσσεται και πρέπει να αγκαλιάζουμε κάθε φάση της με αισιοδοξία και να επιλέγουμε να τη μοιραζόμαστε με τα σωστά άτομα. Είσαι τυχερός που τα έζησες όλα αυτά και τυχερός που είσαι υγιής και έχεις τη δυνατότητα να δημιουργήσεις και άλλες εμπειρίες.
6.10.2019 | 05:27
Με πολυ αγάπη
Αφιερωμένο σε όλους και όλες όσες μεγάλωσα μαζί τους.Τα νυχτοπερπατηματα στο τότε όμορφο γκάζι, στα στενά της Πειραϊκής.. Στις αμέτρητες βόλτες στα βόρεια και τις ατέλειωτες νύχτες στα νότια .Σε μια Αθήνα παλιά, όμορφη. Στις τσάρκες στη Πανεπιστημίου και στα Εξάρχεια , στα δισκάδικα και τις στοές.Οι πιο όμορφοι άνθρωποι της δυστυχώς έφυγαν. Χώρισαν. Πόνεσαν..Έτσι και εγώ δυστυχώς . Χώρισα . Έφυγα. Πόνεσα..Η κρίση με έκανε σκληρό. Με υποχρέωσε να πετάξω από το μυαλό μου μια ολόκληρη ζωή και να κάνω με το ζόρι καινούρια όνειρα.Έφυγα για μέρη ξένα, χωρίς δεκάρα στη τσέπη. Κατέληξα στο κρύο βορά, από τύχη η από τραγωδία. Οποία εκδοχή δει κανείς..Όμως ήθελα πολύ να το πω αυτό. Να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ, σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Είτε καλά είτε άσχημα, είστε οι αναμνήσεις μου. Συγνώμη αν πλήγωσα, δεν πειράζει αν με πλήγωσε κάποιος σας.Εύχομαι όλοι σας να έχετε υγεία και να είστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Που ξέρεις , μπορεί όπως λέει και το γνωστό άσμα , στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούμε..
1
