19.1.2016 | 18:11
με θυμώνει
που πλήρωσα τα σπασμένα της ψυχοθεραπείας σου.με θυμώνει που εισέπραξα αναδρομικά την οργή και τον εγωισμό μιας ολόκληρης ζωής.όσο κι αν σε καταλαβαίνω,και πίστεψε με..μακάρι να βρεις κι άλλον να σε κατανοεί και να σε εξηγεί έτσι,με θυμώνει,με αδικεί,και τελικά αδικείς και τον εαυτό σου μ αυτό τον τρόπο. όσο για τα καμώματα μου που ισχυρίζεσαι αδίκως,είναι σταγόνα στον ωκεανό,μπροστά σ αυτό που εισέπραξα,τέτοια συμπεριφορά & τέτοιον αποκλεισμό,σε σχέση με το πόσο σε στήριξα..σε όλα,με το τι πέρασα για να αξιώσω ποιοτικό χρόνο & ουσίας μαζί σου (επιλογή μου,θυμάμαι)καλό θα ήταν επίσης,εφόσον ξεκίνησες να θυμάσαι..αν και επιλεκτικά προς το παρόν,να θυμάσαι πως πολλές από τις άσχημες αντιδράσεις μου οφειλόντουσαν σε μεγάλο βαθμό στην αναποφασιστικότητα σου,στα πίσω μπρος σου,σε αυτά που κράταγες κρυφά ενώ με αφορούσαν έμεσα δυστυχώς,στο κρυφτό κ.α.σίγουρα ορισμένες και σε δικές μου ανασφάλειες.είσαι γελασμένη αν νομίζεις ότι θα ανεχτεί κανείς τέτοιες συμπεριφορές επειδή απλά εσύ αξίζεις περισσότερα απ όσα έχεις λάβει μέχρι τώρα και ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να τα διεκδικήσεις,για τον ίδιο λόγο που είσαι γελασμένη ότι τα παραμύθια δεν τα φτιάχνουμε εμείς λίγο λίγο με προσπάθεια και ότι έρχονται από μόνα τους.κανείς δεν αξίζει να του μιλάνε και να του φέρονται έτσι,πόσο μάλλον εγώ,με το ποιος ήμουνα για σένα.είχες δίκιο τελικά για το "με κάθε κόστος",δεν θα το επιτρέψω ξανά σε κανέναν να μου φερθεί ανάλογα,με τον δικό μου τρόπο όμως ,αυτόν που με βοήθησες να καταλάβω ότι είναι ο σωστός,πριν εκτροχιαστείς.γιατί τελικά είχα δίκιο και εγώ,πως κανένας άνθρωπος,ακόμα και ο καλύτερος στον κόσμο να είναι..όπως εσύ,δε θα σε πατήσει αν του το επιτρέψεις.