21.9.2012 | 23:52
μεγάλα παιδιά;
παίζει μια κατάσταση με βάθος χρόνου και υψηλό βαθμό δυσκολίας. βλέπω πως δεν προχωράει και οκ το δέχομαι, ζητάω όμως μια τελευταία συνάντηση γιατί έχω ανάγκη να πω αυτά που νιώθω, να ξεκαθαρίσω τα πράγματα (για μένα) λεει ναι οκ, αλλά δεν μπορεί όταν μπορώ εγώ, μετά χάνεται, επιμένω γιατί πραγματικά έχει μεγάλη σημασία για μένα -δεν θα ήθελα καθόλου να το αφήσω μισοτελειωμένο... απ' την μια έχω την επιλογή να το τελειώσω μόνη μου, να τα πω στον εαυτό μου ή να τα γράψω σ' ένα χαρτί αλλά ξέρω πως όταν εμφανιστεί θα θέλω να τον δω... ή μπορώ να επιμείνω γιατί πραγματικά έχει σημασία για μένα να κλείσει αυτό το κεφάλαιο όσο δυνατόν πιο ομαλα... αλλά δεν ξέρω που είναι τα όρια, έχω μπερδευτεί, και μου την δίνει που ο άλλος με την συμπεριφορά του μου επιβάλλει κάτι που με κρατάει στάσιμη... (νομίζω οτι τον βολεύει κιόλας αυτό)γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε τα πράγματα απλά και όμορφα;(σόρυ αν σας ζάλισα αλλά έχω κολλήσει... νιώθω οτι δεν μπορώ να πάω παρακάτω αν δεν κλείσω το θέμα αυτό)