ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγαλώνω. Αλλά κάθε μέρα νιώθω όλο και πιο μικρή. Σε λίγο κλείνω τα 18, μα κοίτα με, φοράω τη λουλουδάτη φούστα μου- εκείνη που φορούσα όταν μου είπες πως μ'αγαπάς και ύστερα γλίστρησες το χέρι σου από κάτω, χαϊδεύοντας σε ρυθμούς γλυκιάς ηδονής- και παίζω κρυφτό. Κρύβομαι μα είμαι τόσο εκτεθειμένη. Είμαι η κοπέλα με τη λουλουδάτη φούστα, είμαι η ζεστή ανάσα πάνω στο σβέρκο σου, είμαι πάθος και απελπισία μαζί, η θλιμμένη τζαζ μουσική και τα ντροπαλά χαμόγελα, είμαι ενα τίποτα και όλα ταυτόχρονα. Η κοπέλα με τη λουλουδάτη φούστα θα μπορούσε να τα καταφέρει όλα, με ψιθυριστές υποσχέσεις και απαλά αγγίγματα. Αλλά έχει πια χαθεί, όπως χάθηκε η αγάπη σου για αυτήν, και δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο. Φοράω τη φούστα, δεν είμαι όμως πια αυτή, είμαι μια κενή εκδοχή της, με χαμηλωμένα μάτια και σοβαρή έκφραση. Δε θα έρθεις όμως πάλι απόψε, δε θα με αγγίξεις όπως τότε, δε θα κάνεις τα προβλήματά μου γέλιο, με τις ανέμελες κινήσεις σου. Κοίτα πόσο μεγάλωσα αγάπη μου, κοίτα πόσο ασφυκτιά η ψυχή μου μεσα στη φούστα αυτή. Έλα και λύτρωσέ με.