ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις γύρισα από το super market... Πριν από μένα στο ταμείο μία κυρία γύρω στα 68, με το πορτοφολάκι της καλά κρατημένο στο χέρι, με τα καθαρά της ρούχα... μια αξιοπρεπέστατη και γλυκύτατη κυρία. Από αυτές, που σίγουρα δίνουν (αλλά μπορούν?) χαρτζιλίκι στον εγγονό για να κεράσει το κορίτσι του ένα καφέ!! Δεν είχε πάρει πολλά πράγματα, τα βασικά... ζάχαρη, μακαρόνια, σάλτσα, αλάτι, χαρτοπετσέτες... Και όταν χτύπαγε η υπάλληλος τα πράγματα στο ταμείο, γυρνάει και της λέει... "μέχρι 12,50 € κοπέλα μου, δεν έχω άλλα. Αν δεις και τα ξεπερνάει πες μου να αφήσω κάτι". Αισθάνθηκα τόσο μα τόσο άσχημα που το άκουσα... Αισθάνθηκα άσχημα που εγώ είχα πάρει "περιττά" πράγματα... και όταν λέω περιττά εννοώ κάτι μπισκότα και κάτι κρακεράκια, μην φανταστήτε τίποτα σπουδαίο. Πώς μας καταντήσανε έτσι, ρε παιδιά?? Κάποτε στα super market έβλεπες τίγκα τα καρότσια... και τώρα μέχρι 12,50 €, κοπέλα μου!!! Πόσο λυπήθηκα... μου ερχότανε να της πω... άμα βγει λίγο παραπάνω θα σας τα βάλω εγώ. Φυσικά δεν το πα, γιατί δεν ήθελα να την φέρω σε άσχημη θέση αλλά ευτυχώς ήταν γύρω στα 12,00 € ο λογαριασμός, οπότε κι έφυγε με κεφάλι ψηλά η κυρία...