ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε 44 μερες δινω πανελλαδικες.Θα μπορουσα να πω ,οσο ψωνισμενο και αν ακουστει αυτο, πως ειμαι σχεδον σιγουρος οτι θα παω πολυ καλα.Νιωθω ομως οτι μετεπειτα δεν θα ειμαι ευχαριστημενος με τη ζωη που θα κανω.. για να εχεις μια αξιοπρεπη διαβιωση πρεπει να παρατησεις τα ονειρα σου? ή αν τα ονειρα σου ειναι μεγαλεπηβολα για το βαλαντιο σου, τοτε τι πρεπει να κανεις?Παντα ημουν θερμος υποστηρικτης της αποψης να μεινω στην πατριδα μου και να το παλεψω για ενα καλυτερο μελλον... ομως αν φανταζει απο τωρα δυσοιωνο? και αν ξερω πως ασχετα με τις οικογενειακες μου δυσκολιες, που με κρατουν εδω κατα μια εννοια, εξω θα βρω καλυτερες συνθηκες?Θελω να το παλεψω στη χωρα μου αλλα εκεινη φαινεται πως δεν το θελει και τοσο...ενα μεγαλο θεμα μου ηταν απο παντα οτι ηθελα να ανεξαρτητοποιηθω μολις θα γινω 18 και αυτη η ωρα πλησιαζει. ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ?απο τη μια σκεφτομαι πως δεν θελω να γινω ενα βαρος για την οικογενεια μου γιατι βλεπω περιπτωσεις φιλων που αδυνατουν να τα βγαλουν περα και απλα επιλεγουν να αδυνατουν πλεον μαζι με τους γονεις τους... Μας εμαθαν να ζουμε στη μιζερια. Δεν λεω πως θα αλλαξω τον κοσμο ομως πολυ θα το θελα... και στην τελικη εγω θα το προσπαθησω. και λατζα θα κανω και φυλλαδια θα μοιρασω και δεν ξερω και εγω τι αλλο παραλληλα με τη σχολη μου για να μαθω πως ειναι να ζεις για σενα με τις δικες σου προσπαθειες. Αυτο ηθελα να βγαλω απο μεσα μου. και τωρα για οσους βρουν την εξομολογηση μεγαλη και βαρεθουν να τη διαβασουν ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ! :) καληνυχτα απο ενα διαμερισμα στο κεντρο!