ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερες τωρα εχει που ενω ολη την ημερα ειμαι καλα ξαφνικά τα βραδια με πιάνει το παραπονο να πω; δε ξερω τι ακριβως και κλαιω ασταματητα με αποτελεσμα να εχω πρισμενα ματια. Μετα απο τοσο κλαμα αυριο θα μαι παρα πολυ χαλια στη δουλεια. Νομιζω πως εχω σοβαρο ψυχολογικό προβλημα που πρεπει καπως να το λυσω! (Προσφατα βγηκα απο μια σχεση οπου ανακαλυψα πως τοσο καιρο με δούλευε, δεν ειμαι έτοιμη να πω σε κανεναν τι ακριβώς εγινε, δε μπορω καν να το δουλεψω στο μυαλο μου). Κανεις δε ξερει τπτ, μονο οι δικοι μου. Δε με απασχολούν οι συνεργάτες μου αν θα με ρωτησουν. Κατι θα βρω να πω.Απλα δε θελω να με δουν οι δικοι μου παλι ετσι και πανω απο ολα δε θελω να ειμαι εγω ετσι, εχω αρχισει να αρρωσταινω, θελω ξανα πισω τη ζωη μου, εχω χασει τον υπνο μου, δε μπορω να ηρεμισω. Μονο οταν είμαι αναμεσα στον κοσμο ξεχνιεμαι, αν και πλεον εχουν αρχισει να το παρατηρουν πως δεν ειμαι εδω! Θελω να φυγω, να ηρεμισω, να μη μιλαω σε ανθρωπο, δε ξερω νομιζω οτι αυτη τη στιγμη μιλαω σαν δυο διαφορετικά άτομα!