ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεωρω πολυ σημαντικο να εχω κοινες αντιληψεις κ κοινο τροπο σκεψης σε καποια βασικα θεματα με ατομα που εχω στη ζωη μου κ ειδικα με εναν πιθανο συντροφο μου. Αν καποιος με τον οποιο βγαινουμε μου φερθει με ασεβεια/αγενεια, δεν μπαινω στη διαδικασια να τον ρωτησω γιατι φερθηκε ετσι κλπ ή να το συζητησω, απλα απομακρυνομαι. Πολλοι φιλοι μου οταν τους το λεω αυτο, μου εξηγουν οτι πρεπει να συζηταω ο,τι με ενοχλει με τους αλλους γιατι μπορει καποιος να με εκανε να αισθανθω αβολα με τη συμπεριφορα του καποια στιγμη αλλα χωρις να εχει τετοιο σκοπο. Εγω παλι θεωρω οτι αν μου φερθεις με τροπο που εγω θεωρω αγενη κ εσυ δεν αντιληφθεις οτι ησουν αγενης, αυτο σημαινει οτι δεν εχουμε την ιδια αντιληψη περι αγενειας, οποτε μαλλον δεν μου κανεις. Υπαρχουν πολλοι αντρες με τους οποιους κατα καιρους εβγαινα κ επειδη εκαναν κατι που με ενοχλησε ή κατι που θεωρησα αγενες/ασεβες, σταματησα να τους μιλαω χωρις ποτε να τους εξηγησω το γιατι. Θεωρω ματαιο να προσπαθησεις να εξηγησεις σε καποιον αυτο που για σενα ειναι προφανες. Πχ ειχα κανονισει με καποιον κ με εστησε μια ωρα κ ουτε ζητησε συγγνωμη ουτε εδωσε εξηγηση, απλα εκανε σαν να μην τρεχει τιποτα. Ε, οταν τελικα ηρθε, προφασιστηκα μια δικαιολογια κ εφυγα στο τεταρτο. Γιατι να μπω στη διαδικασια να συζητησω μαζι του οτι ειναι αγενες το οτι με αφησε να περιμενω μια ωρα μονη μου? Δεν το ξερει ηδη? Δεν το σκεφτηκε απο μονος του? Αν δεν το σκεφτηκε, τοτε αυτο σημαινει οτι ειναι εγωιστης κ γαιδουρι. Αν το σκεφτηκε κ δεν τον ενοιαξε, παλι το ιδιο συμπερασμα προκυπτει. Οποτε οποιαδηποτε συζητηση επ αυτου τι νοημα εχει? Μερικες φορες τα λογια ειναι περιττα. Ο καθενας μας δειχνει το τι ειναι μεσω της συμπεριφορας του. Τωρα το τι θα πεις μετα για να δικαιολογησεις τη συμπεριφορα σου ειναι ασημαντο. Αν οταν μου φερθηκες ασεβως δεν μπηκες στη διαδικασια να σκεφτεις εμενα, τοτε σημαινει οτι δεν διαθετεις στοιχειωδη ενσυναισθηση κ δεν σε νοιαζει το πως οι πραξεις σου επηρεαζουν τους αλλους, οποτε δεν μπορω εγω ξαφνικα μεσα απο μια συζητηση να σου εμφυτευσω την ενσυναισθηση. Γενικα θεωρω οτι η εννοια της συζητησης ειναι υπερεκτιμημενη. Θεωρουμε οτι η λυση για τα παντα ειναι η συζητηση. Αν ο αλλος εχει μαθει μια ζωη να φερεται χωρις να υπολογιζει τους αλλους κ γενικα κανοντας ο,τι γουσταρει κ ο,τι βολευει πανω απ ολα εκεινον, θα μαθει ξαφνικα να νοιαζεται για τους αλλους απλα επειδη εγω θα του πω οτι αυτο ειναι το σωστο? Υπαρχουν ανθρωποι που πιστευουν οτι μπορουν να αλλαξουν καποιον τοσο ευκολα? Απο τη μια θα ειχα την περιεργεια να συζητησω με ολους αυτους τους αντρες το τι με ενοχλησε κ ξεκοψα μαζι τους, απλα κ μονο για να δω τι θα μου απαντησουν αλλα απο την αλλη ξερω πως ο,τι κ να απαντουσαν, εμενα η αποψη μου γι αυτους δεν θα αλλαζε.