ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγάπησα, λάτρεψα, πόνεσα, ερωτεύτηκα τις ανόδους και τις καθόδους, έμαθα να αντέχω τις εναλλαγές από το χαμόγελο στην πίκρα, από την πίκρα στο χαμόγελο. Για το 2012 έχω πολλές πίκρες. Δεν τις αρνούμαι όμως. Δεν μπορώ. Αυτές με έφεραν εδώ. Παινεύω τον εαυτό μου που παρόλο που φαινόταν να μην έχω σε εγρήγορση το μυαλό μου ακολούθησα την ψυχή μου. Τα θέλω της. Τα υπέρτατα. Τα βήματα στο πιο πέρα. Τις πνοές, τα ταξίδια, τις βουτιές, τα γεμίσματα ως απάνω. Φεύγοντας στην δίνη ενός Έρωτα που σάλευε το μέσα μου αλλά που με πέταγε πάνω σε "κιγκλιδώματα" ένιωσα περήφανη που κατάφερα να σφίξω τις γροθιές και να διεκδικήσω τα καλύτερα που μου αρμόζουν. Αφού δεν μπορώ να συμβιβαστώ με το λίγο. Ούτε με το τίποτα. Άρα, κυνηγώ, περπατώ διεκδικώ. Στο έπακρον. Οι χαμοί, η μοναξιά, τα βράδια που ένιωσα, που βίωνα την απουσία του "κανένας να μην φαίνεται". Και μια καινούργια αρχή στο δεύτερο μισό της χρονιάς... Αλλαγή περιβάλλοντος, σπιτιού. Μαθαίνω από την αρχή τι θα πει "μου". Το σπίτι μου.Μια καινούργια επαγγελματική ευκαιρία που καθυστερεί, αλλά πιστεύω πως θα περπατήσει. Υπομονή και πιστεύω πως στο τέλος θα δικαιωθώ. Ξέρω, το καλό έρχεται. Έστω και αργά, έρχεται. Και αναμένω την ημέρα που θα ανοίγω τα φτερά μου στο μπλε. Στην πιο βασανιστικά εξερευνητική μου χρονιά λοιπόν. Στα της ψυχής.