ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν στο είπα ποτέ, αλλά ξέρεις πότε κατάλαβα για πρώτη φορά ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου; Δεν ήταν όταν σε πρωτογνώρισα, δεν ήταν σε κάποια από τις πρώτες εξόδους μας, δεν ήταν μετά από κάποια κουβέντα σου, ούτε μετά από κάποιο βλέμμα σου.Ήμασταν μαζί κάνα δίμηνο, τρίμηνο, περίπου. Είχε μουντιάλ καλή ώρα, όπως φέτος, και είχαμε μαζευτεί σ' ένα φιλικό σπίτι για να χαζέψουμε κάποιο ματς. Δεν υπήρχε άλλη κοπέλα μαζί μας. Ήσουν μόνη σου γιατί ήθελες να είσαι μαζί μου. Τον λόγο που "αρπαχτήκαμε" δεν τον θυμάμαι. Θυμάμαι ότι φωνάζαμε ο ένας στον άλλον έντονα όμως. Και τότε συνέβη. Είχα ακούσει για στιγμές που μας καθορίζουν, για καταστάσεις που σου μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο νου. Είχα βιώσει τέτοιες, αλλά όχι σε ερωτικό επίπεδο.Σε είδα να μου γυρνάς την πλάτη, να σκύβεις το κεφάλι και να κάθεσαι στην καρέκλα. Κι ενώ μέχρι εκείνη την ώρα άφριζα, ένιωσα κάτι να σπάει μέσα μου. Σε χρόνο μηδέν το βούλωσα κι έμεινα εκεί να σε κοιτάζω. Και αυτομάτως ήξερα. Ήθελα να πιάσω τον εαυτό μου και να με ταρακουνήσω. Να μου πω "ξύπνα, νιώθεις άσχημα επειδή βριστήκατε, ξεκόλλα", αλλά δεν ήταν αυτό. Ήξερα.Έκτοτε τα πράγματα κύλησαν όπως κύλησαν. Με τα καλά και τα άσχημα τους. Αλλά πάντα θα θυμάμαι εκείνη την στιγμή σαν αυτή που για πρώτη και τελευταία ως τώρα φορά, κατάλαβα πως ένα συναίσθημα μπορεί να σε κάνει να χάσεις την γη κάτω από τα πόδια σου, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και γι' αυτό σ' ευχαριστώ.