ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποφάσισε να με αφήσει ήσυχη ένα άτομο που μου φέρθηκε χυδαία. Μου άφησε πολλές πληγές αυτή η ιστορία κι είδα τον χαρακτήρα μου να αλλοιώνεται. Τις πιο πολλές φορές μου μιλούσε άσχημα, πολύ άσχημα και πάντα με κατηγορούσε ότι έφταιγα για τον τρόπο του και όσα έκανε τα προκαλούσα εγώ γιατί δεν ήξερα να τον ηρεμώ κι αντίθετα του έθρεφα τον εγωισμό του κι έτσι ξέφευγε. Άλλες φορές ήταν γλυκός για λίγο αλλά από το πουθενά καταπιεζόταν μαζί μου. Ήθελε διαρκώς να το γυρνάμε μια στο φιλικό και μια στο ερωτικό σύμφωνα με τις ανάγκες του κι αν δεν το σεβόμουν δεν τον αγαπούσα και ήμουν και φθονερή ενάντια στην πρόοδό του. Ότι δεν ήταν πιστός, συνεπής, δεν τηρούσε τον λόγο του και ήταν ιδιαίτερα εκδικητικός σαν άτομο και απαιτούσε να του φέρομαι μ' έναν τρόπο που δεν φερόταν εκείνος είναι ένα από τα πράγματα που με εξοργίζει που αποδεχόμουν σαν ηλίθια για λίγες καλές στιγμές δεν το συζητώ.Είναι μάλιστα από τα άτομα που θα διηγηθούν τα γεγονότα εντελώς διαφορετικά απ' όπως πραγματικά έγιναν και σε βγάζουν μόνιμα έξω από τα ρούχα σου. Μετά από 4 χρόνια αποφάσισε ότι θα τελειώσουμε. Εννοείται πως είμαι λίγη και διάφορα άλλα στα μάτια του. Μπορεί και να 'ναι έτσι. Μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια όμως εγώ είδα μεγάλες αλλαγές πάνω μου: γύρισαν οι αυτοκτονικές σκέψεις. Υπήρχαν στιγμές που δεν άντεχα τις επιθέσεις του και σκεφτόμουν ότι αν πεθάνω θα ηρεμούσα. Το σκεφτόμουν σοβαρά και μετά σκεφτόμουν τη μητέρα μου κυρίως που θα κατηγορούσε τον εαυτό της. Ήμουν κακή φίλη ή έστω μέτρια, ήταν εμφανές για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ότι ήταν πρώτη μου έγνοια αυτός. Τσακωνόμασταν συχνά κι έτσι είχα κακή διάθεση. Πολλές φορές τους μίλαγα γι' αυτό και μου τόνιζαν με όμορφο τρόπο ότι έχω ευθύνη για όσα επιτρέπω. Ήταν όμως λες και πάντα έσερνα τη μορφή του παντού. Δεν είχε ζητήσει βέβαια ποτέ να είναι το επίκεντρο αλλά ακόμη και τηλέφωνο να μ' έπαιρναν και να διέκοπτα για λίγο την επικοινωνία μας είτε γινόταν ψυχρός είτε πήγαινε γι' αντίποινα να φλερτάρει. Τέλος πάντων, υπάρχει ένα κομμάτι που δεν ξεκαθαρίζω για μένα και κείνον αλλά που με κάνει να είμαι σίγουρα του γιατρού. Δεν θα πω ότι συμπεριφερόμουν τέλεια: γκρινιάζω πολύ, μιλάω πολύ, δεν τηρώ τον λόγο μου ως προς τις αρνητικές συνέπειες και πήγα και κρεμάστηκα μαζί του. Εντελώς ανόητα, για ένα διάστημα μηνών είχα πιστέψει ότι αν είμαι αποκομμένη από τους άλλους θα του αποδείκνυα την αφοσίωσή μου και δεν θα φόρτωνα και άλλους με την 'τραγωδία' μιας δικής μου επιλογής. Αυτή ήταν δική ιδέα τρομάρα μου ώσπου έτσι έπεσα χειρότερα ψυχολογικά. Όλα αυτά τα χρόνια τελικά κατάφερα να μετράω τις ώρες για να μιλάω μαζί του. Με τους όρους του. Να μη ζω εύκολα αλλιώς. Κατάφερα να κάνω πικρό ύπνο και να μη δίνω δεκάρα για το τι θα κάνω με τη ζωή μου. Άλλαξα προς το χειρότερο και σαν άτομο, έγινα μίζερη, κακομοίρα,γυναικούλα. Και δεν ήμουν έτσι. Ξέρω καλά ότι δεν ήμουν αν και τα επαναλαμβάνω γιατί έχω μέσα μου τη φωνή του να με αμφισβητεί διαρκώς. Σήμερα λοιπόν αποφάσισε να ξεκόψει οριστικά. Εύχομαι να το πάρω εγώ απόφαση να ξεκόψω και να δω τα δικά μου χάλια πλέον να μπορέσω να τα βελτιώσω και να έχω γύρω μου άτομα που πραγματικά με αγάπησαν και με έβαλαν στη ζωή τους και να τους το ανταποδώσω. Εύχομαι απλά να ξεχάσω. Κουράστηκα να κατηγορώ είτε δίκαια είτε άδικα, κουράστηκα η σκέψη μου να γυρνάει γύρω του και την επόμενη φορά δεν θα πω ξανά: ' Έλα μωρέ, πλάκα κάνει.' Για κανέναν.