ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετα απο δυο μηνες βρεθηκα ξανα με ενα παιδι με το οποιο αφοτου γνωριστηκαμε και εγιναν καποιες φασεις γυρισε στην πολη που σπουδαζει και τωρα ηρθε ξανα. Υπαρχει φοβερη χημεια και πολλα κοινα, τροπος σκεψης, γουστα κλπ κ φυσικα αμοιβαια αισθηματα και απο τις δυο πλευρες. Αφοτου συναντηθηκαμε οι συνθηκες ηταν περιεργες και αβολες (χωραφι με ξεροχορτα και δρομος με λιγη κινησουλα).. εγω δεν ειχα ιδιαιτερο προβλημα εστιαζα στο γεγονος οτι ειχα να τον δω καιρο. Ενω υπηρχε παθος ο ιδιος 'δυσκολευοταν' λογω συνθηκων.. εμενα φυσικα δε με πειραξε τοσο γιατι ειμαστε ανθρωποι και ειχε κομπλαρει λιγο με ολα. Ομως αρχισε μετα να μου λεει δε φταις εσυ κλπ κλπ κ δε μου συμβαινει συχνα και χωρις να το κρυψω ενιωσα περιεργα και δεν περιμενα αυτη τη βραδια καπως ετσι. Φυσικα συνεχιζουμε επαφη ομως ντρεποταν και να με κοιταξει στα ματια και απογοητευτηκε αρκετα.. πως να το αντιμετωπισω?