ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε πριν ένα χρόνο. Με χώρισε δηλαδή. Στην αρχή πέρασα άσχημα, μετά όλο και καλύτερα,ώσπου τώρα σκέφτομαι ότι μάλλον ήθελα αυτόν αλλά στο ιδανικό του. Είχαμε κρατήσει κάποια τυπική επαφή και εγώ ξεκολλούσα καθώς ξενερωνα. Και ερχόμαστε στο τώρα. Ζητάει την βοήθεια μου για κάτι, εννοείται μπορώ να την προσφέρω αλλά αυτό απαιτεί ότι θα μιλάμε αρκετά συχνά. Δε ξέρω τι φοβάμαι. Ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μου κάνει. Ακόμη και όταν ονειρεύομαι να ξαναειμαστε μαζί, ο πρωταγωνιστής είναι αυτός αλλά με άλλη συμπεριφορά,με άλλα λόγια,λόγια που δεν άκουσα ποτέ, συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν ποτέ. Οπότε καταλαβαίνω ότι δεν μου κάνει αυτός αλλά το εξιδανικευμένο του..Δεν είναι ότι δεν θέλω να γνωρίσω κάποιον,αν και δεν νιώθω έτοιμη και εντελώς "καθαρή" από αυτόν. Αλλά ούτε σε αυτόν θα γυριζα υπό αυτές τις συνθήκες. Απλά φοβάμαι μήπως ξυπνήσουν οι ελπίδες και τα κολλήματα μέσα μου. Και δεν θέλω.Ειμαι δυνατή και θέλω να ελέγξω τον εαυτό μου όπως κάνω όλον αυτόν τον χρόνο. Ξέρει γι'αυτά που νιώθω, ότι τον θέλω μεν αλλά όχι έτσι, όχι μετά που με έκανε να νιώσω τόσο ανεπαρκής και ανασφαλής. Από την άλλη, δε βρίσκω λόγο να μην τον βοηθήσω. Ήμασταν 4 χρόνια μαζί, τον νοιάζομαι. Θα το έκανε και αυτός,το ξέρω. Φοβάμαι. Αλλά θα καταφέρω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να αντιμετωπίσω αυτόν τον φόβο.