Νομίζω ότι έχει να κάνει πολύ με την εποχή, λέγοντας εποχή εννοώ την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας και όχι μόνο. Ειδικά σε αυτές τις ηλικίες.. όταν προσπαθεις με το ζόρι να είσαι αισιόδοξος, να μην σκέφτεσαι ότι δεν θα βρεις δουλειά, να μην σε αγχώνει το αν και πότε θα καταφέρεις να αυτοσυντηρηθεις, ακόμα και αν αυτοσυντηρεισαι δεν πρέπει να σκέφτεσαι το εύλογο "μέχρι πότε?" γιατί πρέπει επειδή είσαι νέος να εισαι αισιόδοξος... Νομίζω ειναι μεγάλο το βάρος αυτό σε αυτήν την γενιά. Όπως και η βιασύνη του "ό, τι προλάβουμε τώρα, τώρα που ακόμα μπορούμε (οικονομικά και ψυχικά) μετά ποιος ξέρει". Και είναι λογικό. Δεν είναι κατακριτέο, και ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει. Άγχος και φόβος για το μέλλον, αγωνία ότι δεν θα τα καταφέρεις σε αυτά που επιθυμείς, κούραση και απογοήτευση, αυτό νιώθεις... Η γενιά αυτή δέχεται μια αδιόρατη απαίτηση να φέρεται πιο ώριμα από την ηλικία της. Και οι μαλακίες δεν συγχωρούνται όπως παλιότερα. Ξέρεις τι? κάνε ό, τι από αυτα που θέλεις γίνεται πιο γρήγορα και πιο αναίμακτα. Ξεκίνα από εκεί και μετά θέσε στόχους. Σε καμία περίπτωση δεν εισαι γέρος, είσαι νεότατος, οι γέροι δεν έχουν τέτοιους προβληματισμούς! ? Επίσης δεν χρειάζεται να έχεις κάνει τρομερά και ανυπέρβλητα νεανικά πράγματα για να είσαι νέος. Οι τρόποι να χαρείς την νεότητα είναι ανεξάντλητοι. την χαίρεσαι ακόμα και όταν προβληματίζεσαι επ' αυτής!
17.7.2016 | 22:25
Μετα απο καιρο...
...αισθανομαι την αναγκη να εξομολογηθω σε αυτη τη σελιδα για κατι που με προβληματιζει και με στεναχωρει ταυτοχρονα! Ειμαι 21 χρονων και νιωθω οτι εχω γερασει και θελω να κανω πολλα πραγματα αμεσα γιατι μετα ΤΕΛΟΣ. Πιστευω οτι σε λιγα χρονια θα μαι μεγαλος και δεν θα εχω κανει πραγματα που επρεπε να κανω σαν νεος. Το αντιμετωπιζετε/ατε και σεις αυτο? Σας παρακαλω πειτε μου τη γνωμη σας... :)
1
