ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξέρω τι μ' έπιασε σήμερα, λίγο ο καιρός, λίγο ένα γέρικο ζευγάρι -μα αγαπημένο- που είδα, λίγο εκείνοι οι μουσικοί που έπαιζαν μες τη βροχή... Δεν ξέρω...Άρχισα να μετρώ, και να μετρώ... ξανά και ξανά, τη μια τους έβγαζα λίγους την άλλη πολλούς. Σταθερούς ποτέ, όταν τους έβγαζα λίγους στεκόμουν στο δύο και μετά πήγαινε παρακάτω και όταν τους έβγαζα πολλούς στεκόμουν πάλι στο δύο και μετά πάλι απ' την αρχή... μέτρησα, μέτρησα αγόρια, άντρες, σχέσεις, δεσμούς και εκείνους του μήνα, παρόντες, απόντες, μετά όσους μου άφησαν σημάδια και όσους απλά λίγη σκόνη, και πάντα μια στάση στο "δύο" εκείνο το αγόρι που έφυγε χωρίς να θέλει, χωρίς να θέλω...Μέσα στο λίγο, μέσα στο πολύ πάντα η μέρες μας έμεναν περισσότερο, κράταγαν τρία λεπτά μέτρημα παραπάνω. Αρκετά γι ανοίξει μια καλά κλειδωμένη πληγή... και έχασα το μέτρημα.-***