11.7.2016 | 15:58
Μη εξαρτημένο αντανακλαστικό
Ψάχνω να βρω τη σύνδεση που γίνεται στον εγκέφαλό μου όταν αρχίζω εντελώς παρορμητικά, σχεδόν με μανία να προσπαθώ να επικοινωνήσω με έναν άνθρωπο που με μισεί. Σίγουρα η μέθη και η δηλητηρίαση από αλκοολ δε βοηθάνε, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, καθώς κυριαρχεί στη σκέψη μου όλες σχεδόν τις ώρες. Απλώς όταν πίνω είναι πιο εύκολο. Πιο εύκολο, όμως, τι; Να ξεφτιλιστώ για άλλη μια φορά; Να νιώσω σκουπίδι και σκουπιδoτενεκές ταυτόχρονα; Είναι σα να έχω μια πληγή, κι όταν πάει να κλείσει την ξύνω μέχρι να ματώσει.Με πιάνει απελπισία. Γιατί δεν μπορώ να κλείσω το μάτι στον ευατό μου και να προχωρήσω
