16.8.2013 | 20:03
Μη με μισησεις.
Μολις σε αποχαιρετησα και γυρισα μονη σπιτι μετα απο πολυ καιρο.Σε ενα αδειο σπιτι.Κι ημουν τοσο ψυχρη τοσο απομακρη μαζι σου που με μισησα μεχρι κι εγω.Επρεπε ομως να ειμαι εγω αυτη που θα σκοτωσει οτι νιωθει,μαζι με αυτα κι εσενα.Εχω συνηθισει αλλωστε να φοβαμαι πρωτη και να φευγω.Να πνιγομαι και να διωχνω οσα αγαπω,ανηκω στους καταραμενους.Καταλαβαινα πως εσπαγα σε κομματια,καθε λεξη-καθε δακρυ σου και μια πληγη ακομη.Επρεπε να φυγω οσο ακομη σε αγαπουσα,ετσι θα εχω παντα μεσα μου αυτο το κομματι και θα σε αγαπω για παντα.Ετσι θα σωσω το παντα.Δεν ηθελα ο χρονος να με κανει να σε νιωσω ξενο.Μη με ρωτησεις με τοση αγαπη πως μπορεσα να νιωσω μονη.Δεν ξερω.Να προσεχεις.Θα ειμαι παντα εδω για σενα.Αυτα θα σου ελεγα, αν μπορουσα.Επρεπε να τα βγαλω απο μεσα μου. Β.
