ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 4 μήνες, είχα σχεδόν ξεχάσει το πρόσωπό σου (αν και-αλίμονο- κοιτάζω συχνά τις φωτογραφίες μας) κι είχα πάρει απόφαση πως μαζί σου δε θα μπορούσα να 'χω μια σχέση σταθερή και αποκλειστική, αφού πάντα έλεγες στους φίλους πως δεν είσαι για "μονιμότητες". Είχα αρχίσει, μάλιστα, να βγαίνω με έναν τύπο τους τελευταίους 2 μήνες και να περνάω καλά. Όμως, σήμερα το μεσημέρι σε είδα στο Floral (εσύ με είχες πρωτοπάει εκεί) να κάθεσαι στη γωνία και θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες που ξόδευες μπροστά από το pc για να μου κάνεις τις εργασίες (μια ζωή άσχετη σ'αυτά) κι εγώ σκάλιζα τα cd σου, τα βράδια που περνάγαμε στην ταράτσα σου, με μια μπύρα στο χέρι και τα μάτια μας στ'αστέρια (κανείς δε μου 'χει ξαναδείξει τ'αστέρια), τις μέρες που οργώναμε την Αθήνα με τη μηχανή σου μέχρι τα ξημερώματα και μετά αγοράζαμε κρέπες και βλέπαμε μαζί το ξημέρωμα απ'το Λυκαβηττό,θυμήθηκα που κάναμε σεξ υπό το άγρυπνο βλέμμα του Τσε (στοίχημα ότι ακόμα τον έχεις πάνω απ'το γραφείο σου) και τις κοροιδίες που άκουγα όταν φορούσα πουά βρακάκια..κι από 'κείνη την ώρα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, ούτε να φάω θέλω και μετανιώνω που δεν ήρθα να σου μιλήσω και να σου πω πως -διάολε!- η ζωή μου είναι άχαρη, μίζερη και βαρετή χωρίς εσένα.