ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

34 χρόνια τώρα συμβιβάζομαι ..λίγο με τη δουλειά, λίγο με τις διαπροσωπικές σχέσεις, λίγο με την κατάσταση που μας έφεραν. Σε ένα πράγμα δε συμβιβάστηκα..στον έρωτα. ’Ημουν κάθετη, απόλυτη και ξεκάθαρη με τον εαυτό μου. Η’ που θα ερωτευόμουν τρελά και παθιασμένα και αμοιβαία φυσικά ή που θα συνέχιζα να κάνω μικρογνωριμίες, συντομοσχεσούλες..και όλα τα υποκοριστικά. Οι φίλοι, φίλες, συνάδελφοι, γονείς με έβλεπαν σαν ουφο. ’Ημουν 30 και σινγκλ και δεν τους έιχα παρουσιάσει το ‘γαμπρό‘..λάμβανα προσκλητήρια, πήγαινα σε γάμους σε Αθήνα και νησιά, έπειτα σε βαπτίσεις..πότε κυριλέ πότε μίνιμαλ, πότε σικ κ πότε βλαχομπαρόκ..’και στα δικά σου’ μου λεγαν..ευχαριστώ απαντούσα. Τι προτάσεις για προξενιά, τι έλα να σου γνωρίσω τον τάδε κ το δείνα..κ εγώ βαριόμουν αφόρητα. Έβλεπα τους πάντες να παντρευονται όχι όλοι από έρωτα αλλά από το ’να μωρέ πήγα 30’, ’να μωρέ είμαστε 5 χρόνια μαζι΄,’να μωρέ πρέπει να εξελιχθει η σχέση ή να χωρίσουμε’ ...και μπλα μπλα μπλα. Λίγες οι περιπτώσεις όπου γούσταραν να ναι μαζί κ το πίστευαν με τρέλα την μέρα του γάμου. Γιατί οκ, δεν υπογράφουμε και συμβόλαιο. Τα συναισθήματα και οι συνθήκες αλλάζουν. Σήμερα στα 34 μου, κλείνω 1 χρόνο παντρεμένη με τον ερωτά μου. που προς το παρόν κοιταζόμαστε και λιώνουμε..για το μέλλον θα δούμε τι θα ξημερώσει..Στο μεταξύ όλα τα ζευγάρια που συμβιβάστηκαν το διαλύουν σιγά σιγά..κ τα διαζύγια επίπονα και πραγματικά δύσκολα.Παιδιά μια συμβουλή..μη συμβιβάζεστε στον έρωτα, είναι το μόνο που μας έχει απομείνει και το μόνο που μας δίνει κέφι και όρεξη! Αφιερωμένο σε όλους τους 30+ που έζησαν-ζουν την παράνοια που ζούσα και εγώ για 2 ολόκληρα χρόνια. μην πιέζεστε ρε! ερωτευτείτε!