ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εξομολόγηση για μια αγάπη που δεν ξέρω αν υπήρξε ποτέ. Πονάω για σένα που δεν είσαι εδώ και σε ψάχνω, άλλοτε μέσα μου και άλλοτε γύρω μου. Που μάλλον έχω αρχίσει να συνηθίζω την απουσία σου αλλά είναι δύσκολο να συνηθίσω στην ιδέα πως έχασα την χαρά μου, αυτή την μοναδική χαρά που μου έδινε απλά το να είσαι δίπλα μου. Να σε αγγίζω, να σε μυρίζω, να σε φιλάω, να σε αγκαλιάζω. Δεν κλαίω για σένα, κλαίω για μένα που είμαι λιγότερο ευτυχισμένη μακριά σου. Ξέρω, ξέρω, σημασία έχει να αγαπάς. Αλλά καμιά φορά καλό είναι να σε αγαπάνε λιγάκι και να θυσιάζουν το χρόνο τους μαζί σου, άνθρωποι που για σένα είναι ο τόπος σου, το μόνο μέρος που είσαι πραγματικά εσύ, ολόκληρη και ελεύθερη, ευτυχισμένη και γεμάτη κι ας χάνεται ο κόσμος και ας μεγαλώνει η κρίση. Άλλωστε και σε αυτό μέγα αποτυχία είναι η κάθε προσπάθεια, αφού η Αθηνά έχει αρπάξει την χείρα και μας ραπίζει ανελέητα. Ξέρω γιατί έφυγες αλλά να, ήθελα να κάνεις αυτή τη μικρή υπέρβαση ,που θα μου έδειχνες για μια φορά μέσα από τις πράξεις σου πως δεν ήμουν μόνο στα λόγια, ξεχωριστή και μεγάλη αγάπη. Μου ήταν τόσο εύκολο να σ'αγαπώ που πραγματικά με κουράζουν πολύ όλα τα άλλα και έχω γίνει σκιά του εαυτού μου. Θα ξανασηκωθώ , το ξέρω. Αλλά ρε παιδιά χρειάζεται λιγάκι χρόνος, μόνο έστω για να πενθήσεις, όταν πεθαίνει ένα κομμάτι σου, που σου χάριζε τόση ευτυχία.υ.γ.http://www.youtube.com/watch?v=lJb1ssF7040 ακόμη θέλω να σε πάρω τηλέφωνο, όταν ακούω αυτό το τραγούδι ...λες να χρειάζονται πολλά χρήματα για να το αποσύρω εξ'ολοκλήρου από την παγκόσμια αγορά ;