ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξύπνησα για άλλη μια μέρα που τη σκεφτόμουν...Αυτή η ιστορία συμβαίνει εδώ και ένα μήνα αφού με άφησε.Όμως πήρα την απόφαση να δώσω τη σκέψη μου άλλου. Πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο, πήρα ένα μυθιστόρημα και το διάβασα ακατάπαυστα από τις 10:35 το πρωί μέχρι και τις 9:49 το βράδυ, που το τελείωσα (είμαι σε άδεια γαρ).Νιώθω σαν να σήκωσα άγκυρα, σαν να ελευθερώθηκα και να πηγαίνω σε άλλο λιμάνι. Κατάλαβα από το μυθιστόρημα αυτό, ότι πολλοί άνθρωποι είναι περαστικοί, δανεικοί, μπορεί και κομπάρσοι. Υπάρχουν και κάποιοι που είναι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Αργούν να έρθουν, άλλα όταν έρχονται, έρχονται για να μείνουν. Γιατί απλά έχουν τη στόφα του πρωταγωνιστή. Θα κάνουν τα πάντα για να τους εκτιμήσεις και αν έχεις και εσύ την ίδια στόφα, θα τους ανταποδώσεις την εκτίμηση αυτή. Δεν αξίζουν δάκρυα, πικρία και απογοήτευση. Κατάλαβα επίσης από το μυθιστόρημα αυτό, ότι θα υπάρχουν σκληροί και επώδυνοι αποχωρισμοί, μα πάντα στη πορεία θα υπάρχει το κάτι καλύτερο, το κάτι παραπάνω. Το τέλος για μας, έρχεται μόνο μια φορά. Ο,τι συμβαίνει ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος της ζωής μας, είναι ένα από τα πολλά σημεία αναφοράς.Και να θυμάστε την ρήση του Καζαντζάκη: Ο,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ο,τι δεν ποθήσαμε αρκετά!Καλό ξημέρωμα!