ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω Ειλικρινά δεν ξέρω θεωρώ πως δεν πρέπει να επηρεάζονται οι άνθρωποι από τα σοσιαλ μίντια και από τις ταινίες..διχάζομαι ανάμεσα στο ότι δεν πρεπει να τα περιμένω όλα παραδεισένια γιατί δεν είναι έτσι οι μεγάλες πραγματικές σχέσεις αλλά πιστεύω και στο ένστικτο που πολλές φορές μου έχει βγει σωστό..το μικρό μου πρόβλημα λοιπόν είναι πως είμαι πολύ καιρό με ένα παιδί..σαν χαρακτήρας πιστεύω στα έντονα ρομαντικά συναισθήματα και ως πρότυπο ενώς ερωτευμένου έχω έναν άνθρωπο που μόλις βλέπει αυτόν που εχειερωτευτει λάμπει χαμογελάει του το δείχνει το νιώθει πόσο μάλλον αν είναι αμοιβαίο..αυτό εύκολα μπορεί αν μπερδευτεί με τον ενθουσιασμό στις αρχές της μιας σχέσης..εμενα μου φέρεται πολύ καλά απλά δεν είναι εκδηλωτικος όπως ήταν και ουτε με κάνει να νιώθω ότι ειμαι ξεχωριστή νιώθω πως μου φέρεται όπως μου φέρεται επειδή είναι στον χαρακτήρα ότι δλδ θα φερόταν έτσι στον κάθενα από ευγένειαπου έχει και όχι επειδή ειμαι κάτι ξεχωριστό για εκεινον δεν με κάνει πλέον να νιώθω πως είμαι κάτι ιδιαίτερο για εκείνον..ένα απλά αγαπημένο του πρόσωπο..κάποτε περιφανευοταν για εμένα και όταν με κοιτούσε χαμογελαγε ήταν τρυφερός και ένιωθα ότι θα πνιγώ (με την καλή εννοια) από τα τόσα συναισθήματα τώρα τα πράγματα έγιναν πιο απλά δεν έχουν χαθεί συναισθηματα ούτε μου φέρεται άσχημαΑπλά θέλω να μου απαντήσετε..είναι σωστό αυτο;συμβαίνει επειδή έχουμε γνωριστεί πάρα πολύ και έχει φύγει ο ενθουσιασμός;;Και όταν φεύγει ο ενθουσιασμός σε μια υγιή σχέση πως ειναι;