ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών και τα τελευταία δύο χρόνια έχω σχέση με έναν συνομήλικό μου, με τον οποίο γνωριζόμασταν από το λύκειο. Αρχικά ήμασταν καλοί φίλοι, κάτι που μου επέτρεψε να εκτιμήσω πρώτα απ'όλα την προσωπικότητά του. Σε ηλικία 18 ετών, μόλις είχαμε περάσει επιτυχώς τις Πανελλήνιες, ήταν ο πρώτος μου και αντίστοιχα ήμουν η πρώτη του. Εχοντας περάσει 2 χρόνια αχώριστοι, και δεδομένου του παρελθόντος μας, η σχέση μας μετράει και για τους δύο για πολύ περισσότερο... Σε μια ηλικία που, όπως υποστηρίζουν πολλοί γύρω μας, πρέπει να μαζεύουμε "εμπειρίες", δηλώνω -μετά από σκέψη- ότι δεν επιθυμώ καμία άλλη. Ποτέ μου δεν είχα τέτοια επικοινωνία με άλλον άνθρωπο, όπως ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να περνάω τόσες ώρες της ημέρας με κάποιον, δίχως να βαρεθώ ποτέ. Ξέρω πως με αποδέχεται ακριβώς όπως είμαι, σωματικά ψυχικά και πνευματικά, και για μένα τίποτα δε συγκρίνεται με αυτή τη γνώση.Και να σας πω κάτι; Αν σταθείτε τυχεροί και νιώσετε πως έχετε βρει τον άνθρωπό σας, μην τον προδώσετε. Καμιά "εμπειρία" δε συγκρίνεται με αυτόν τον ψυχικό δεσμό. Σε μια κοινωνία απογοητευτική, με οικονομικές ανισότητες, πολιτική αστάθεια, ασθένειες που μαστίζουν, έλλειψη σεβασμού στον διπλανό σου, μόνο όμορφες ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονές μας. Μην αφήσετε καμιά ανασφάλεια να θέσει κάτι τόσο πολύτιμο σε κίνδυνο!Μια εσωστρεφής φοιτήτρια