ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω σε sites, σε εφημερίδες, σε περιοδικά, βλέπω σε videos στο youtube σχετικά με τη μαγειρική και τις νέες γεύσεις που υπάρχουν παγκόσμια. Και λέω κοίτα εξέλιξη, τόσο στη μαγειρική όσο και στη ζαχαροπλαστική. Γλυκά και φαγητά που πριν κάποιες δεκαετίες ούτε τολμούσαμε να φανταστούμε πως θα υπάρχουν στο μέλλον. Κι εδώ στην Ελλάδα βλέπω τόσα νέα εστιατόρια, τόσα bistro, ζαχαροπλαστεία(μιλάμε για πληθώρα ''γλυκατζίδικων''). Και σκέφτομαι πόσο τεράστια κατανάλωση φαγητού γίνεται στον κόσμο. Πόσα φαγητά. Πόσα γλυκά. Στην κυριολεξία ό,τι ζητήσει η ψυχή σου. Κι από την άλλη υπάρχουν γύρω μας τόσοι άνθρωποι πεινασμένοι, αναγκασμένοι να πολεμούν με το θηρίο της πείνας.Εννοείται ότι υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν, ακόμα και καταστήματα που προσφέρουν δωρεάν περισσευούμενο φαγητό, δεν είναι εκεί το θέμα μου.Απλά μερικές φορές η σκέψη μου σκαλώνει μπροστά στο γεγονός ότι εγώ περνάω από Πανεπιστημίου ή Ακαδημίας και υπάρχουν αδύναμοι άνθρωποι που στέκονται δίπλα από ένα περίπτερο και μου λένε ''σε παρακαλώ, θα μου πάρεις μια κόκα-κόλα'' ή ''σε παρακαλώ θα μου πάρεις μια πορτοκαλάδα ή ένα κρουασάν;''. Και σκέφτομαι εκείνη την ώρα ότι λίγα μέτρα πιο κάτω ή τέσσερα-πέντε στενά πιο κάτω υπάρχουν μαγαζιά με τεράστιες κουζίνες και πιάτα με σάλτσες, με φαγητά, με σιρόπια, με σως, με φαγητά. Υπάρχουν σπίτια με ασφυκτικά γεμάτα ψυγεία. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και οι παρίες της ζωής. Τι κρίμα που είναι η τόση κοινωνική ανισότητα.