9.11.2015 | 12:11
Μια φορά κι έναν καιρό...
είχα ανάγκη κάποιον να μιλήσω, ήθελα κάποιον να με βοηθήσει έστω να με ακούσει έφτανε.Με πρόδοσαν όμως. Έσπασα και δεν το έδειξα ούτε στιγμή.Έχουν περάσει 10 χρόνια και κάτι από τότε. Όμως όσες φορές κι αν είχα ανάγκη, δεν μίλησα ποτέ, δεν ζήτησα βοήθεια. Έπνιξα τα συναισθήματα και πήγα παρακάτω. Δεν έχω χρόνο να με πληγώνουν άλλωστε.Αφού το έχω ξεπεράσει, τότε το συζητάω με τη φίλη μου.Την αγαπώ πολύ και δεν είναι ότι δεν την εμπιστεύομαι ότι θα είναι δίπλα μου. Αλλά αν στηριχτώ πάνω της και δεν είναι εκεί -για οποιοδήποτε λόγο-, δεν αντέχω να το ξαναπεράσω αυτό.
