ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν κάποτε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι και το πέρασαν μαζί, γεμάτο συναισθήματα... Στο τέλος του καλοκαιριού, το αγόρι έπρεπε να φύγει για άλλη χώρα. Το κορίτσι ήθελε να του πει " μην αφήσεις τις θάλασσες να μας χωρίσουν, ούτε όσα ζήσαμε να γίνουν ανάμνηση" , αλλά δεν είπε τίποτα, δεν ήξερε πώς.Ύστερα χάθηκαν για χρόνια - όταν ξαναβρέθηκαν, ήταν πάλι καλοκαίρι. Κοιτάχτηκαν... το κορίτσι είχε στο βλέμμα μια ερώτηση, το αγόρι θα έδινε τα πάντα για την απάντηση. Είχαν όμως μεγαλώσει, έχασαν τον αυθορμητισμό και την αθωότητά τους, κανείς δεν τόλμησε να πει στον άλλον ότι ναι, σ´αγαπώ ακόμα, γιατί ποτέ δεν σταμάτησα να σ´ αγαπώ... Ότι προτιμώ μια στιγμή πλάι σου παρά να ζω τα χρόνια μου χωρίς εσένα... Ότι το χάδι σου υπάρχει ακόμα στην επιδερμίδα μου και θα υπάρχει όσα χρόνια κι αν περάσουν... Ότι θέλω να κοιμάμαι μαζί σου και να προστατεύω τα όνειρά σου... και να ξυπνάω μαζί σου, όπως εκείνο το ένα και μοναδικό και αξέχαστο πρωινό... Ότι σε ανάσανα και τώρα ασφυκτιώ χωρίς εσένα... Θάλασσά μου, ψυχή μου, καρδιά μου, σ´ αγαπώ... Και να το διαβάσεις κατά λάθος, δεν θα καταλάβεις ότι είναι για σένα, τόσα χρόνια μετά... τόσα χρόνια...