28.6.2015 | 17:10
μια ήσυχη γωνιά..
Θέλω να κλάψω τόσο πολύ και δεν έχω ένα μέρος να ξεσπάσω.. στο σπίτι μένουμε οοολοι μαζί κ δεν έχω χώρο δικό μου..κλαίω με λυγμούς απο μέσα μου κ πνίγοντας τους μ'εχει πονέσει ο λαιμός μου. τα δάκρυα δεν μπορώ να τα συγκρατήσω κ μου ξεφεύγουν στο άσχετο εκει που βλέπω τν, τρώω ή πλένω πιάτα. αποφεύγω να κοιτάξω τους υπόλοιπους στα μάτια γιατί φοβάμαι πως θα καταλάβουν κ αν με ρωτήσουν θα αρχίσω να κλαίω με αναφιλητά χωρίς να ξέρουν καν το λόγο..
