6.9.2019 | 03:28
Μια μικρή έκπληξη...
Στα εξερχόμενα "από εμένα προς εμένα" κρατώ άτακτα σημειώσεις αν τύχει να βρίσκομαι κάπου και έχω πάνω μόνο το κινητό μου.Βρήκα ένα κείμενο με ασυναρτησίες από ένα χρόνο πριν... Αναγνώρισα πράγματα που μου είχες πει και σου είχα πει... Αναγνώρισα πράγματα που έχω σκεφτεί και δε σου έχω πει. Αναγνώρισα πράγματα που νόμιζα ότι σκέφτεσαι αλλά δε νόμιζα ότι θα τα ακούσω ποτέ από σένα. Ξαφνικά μπερδεύτηκα! Φοβήθηκα ότι σου έχω όντως μιλήσει έτσι!!! Ότι σε έχω απογυμνώσει και ταπεινώσει με τέτοιον τρόπο και επιχειρήματα! Ότι, ίσως, ήταν μια εξομολόγηση που διάβασα; Ότι είχα κάποιο όνειρο και μπορεί να μην ήθελα να το ξεχάσω;Όλα αυτά, τα είχαμε πει ή όχι; Ως το τέλος δεν είχα καταλάβει...Τελικά ήταν ένα φανταστικός διάλογος που έγραψα, προφανώς βασισμένος σε εμάς, συνέχεια των λεγομένων μας. Ήθελα να αποτυπώσω το πώς ένιωθα για εσένα και τι εκλάμβανα... Γιατί θεωρούσα ότι άξιζε και ο χρόνος θα με έκανε να το λησμονήσω. Ήθελα να γράψω τη συνέχειά μας με την απαισιόδοξη ματιά που είχα τότε καλλιεργήσει.Ένας χρόνος μόνο πέρασε λοιπόν και είχα ξεχάσει τι έγραψα - ανάμεσα σε τόσα άλλα, βέβαια.Προτιμώ να μην έχω αυτή την πικρία μέσα μου! Προτιμώ να μη θυμάμαι την πίκρα και τον πόνο! Προτιμώ να έχω μια θαμπή αλλά γλυκιά ανάμνηση της μεγάλης, αλλοπρόσαλλης και μεταμορφωτικής αγάπης μου για σένα.Αυτό θα κρατήσω μόνο!