ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν με παρακολουθεί κανένας, αλλά παίζω τον ρόλο μουψάχνω θεατή: Βρίσκω εμένα.Κι όλα μέσα μου γίνονται μια στατική κίνηση.Τι σημασία έχει αν κάποιος, με καταλαβαίνει τώρα, που το χρειάζομαι;Νιώθω την παγωνιά του βασίλειου της μοναξιάς κάθε ίνα της ψυχής να κατακλύζει, τρέμω σύγκορμη.Δεν ξέρω ποια είμαι` Κι όμως μοχθώ για να ξεφύγωΝα γίνω κάποια άλλη αποζητώΠοια είμαι; κανείς δεν μου λέει, ποτέ δεν ρωτάωΖω σε φαντασιώσεις, ποτέ η ζωή μου δεν είναι αρκετή ,Ποτέ δεν είμαι αρκετή, ξέρεις.Λυγίζω, δεν σπάω ακόμη, αντοχές μου στερεύουν λίγο-λίγο, ως πόσο ακόμα θα προσποιούμαι;;Τριγυρίζω σε σκέψεις αλλωνών με τις μάσκες μου συλλέγοντας αλήθειες, ποτέ την απάντηση μου.Πόσο παρήγορο θα 'ταν να ‘χω ένα Θεό, μα λάτρεψα τους ανθρώπους γι' αυτό τους απαξιώνω, ο Άνθρωπος είναι σκληρός θεόςΣτέκομαι ανάμεσα σε όλα, με μουδιασμένες διάσπαρτες γνώσεις στο νουείμαι παγιδευμένη ροή σ’ ένα ασύλληπτο κόσμονιώθω βάρος, πληγώνω όσους πλησιάζω με την αγάπη μου όσους πλησιάζωΚοιτάζω τον καθρέφτη, ποτέ δεν βρήκα απαντήσεις, του λέωΑπαθής παραμένει.«Στοιχηματίζω σ’ ένα νόημα που δεν ξέρω αν υπάρχει» απελπισία να μην έχεις Θεό.Το μυαλό ξεθωριάζει: Δεν είμαι καλή στους επίλογους, δεν είμαι καλή στην αλήθεια.Οι επίλογοι θέλουν αξιοπρέπεια, ένα τέλος κι αλήθεια το απόλυτο.Ως εδώ, φτάνει, δεν θα πω αντίο.