19.6.2013 | 01:31
Μια παρ´ολίγο δεκαεφταχρονη
Βαρέθηκα να νιώθω στην απέξω.Βαρέθηκα οι φίλες μου να το παίζουν φοβερά μαγκάκια, να μαλακίζονται και να θάβουν από καθαρή κακία,γιατί νομίζουν πως όλα είναι εναντίον τους.Βαρέθηκα ρε πούστη να μαι καλοπροαίρετη και να προσπαθώ να τις ξαναπλησιάσω και να μην με δέχονται. Εντάξει,το ξέρω πως έχουμε προετοιμασία για πανελλήνιες αλλά όχι και έτσι,να χουμε μούτρα λες και είμαστε οι πρώτοι που θα το περάσουν αυτό!! Ζητάω πολλά που θέλω τις παλιές,εντελώς καθυστερημένες φίλες μου,που γελούσαμε απεριόριστα και ήμασταν απλώς οι εαυτοί μας!;Θέλω τους παλιούς μου ανθρώπους,που θα τους έλεγα ένα πρόβλημα και θα με στήριζαν.Δεν γίνεται να με καλύπτει μόνο σε αυτό το κομμάτι η μάνα μου!Πού είστε παλιοί μου φίλοι;Πού είσαι και συ που σε χρειάζομαι και δε λες να ρθεις;Ας βρω έναν τρόπο να σας ξαναφέρω πίσω...Ή έστω να βρω ένα τρόπο να κατανοήσω πως κάποιους ανθρώπους πρέπει να τους αφήσω πίσω γιατί δεν με καλύπτουν..