ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας ! Με λένε Α. και είμαι σχεδόν 20,5 χρονών. Είμαι φοιτητής στο ΕΚΠΑ 3ο χρόνο. Δόξα το θεό από μαθήματα όλα πάνε αρκετά καλά. Θυμάμαι τις πρώτες μου μέρες στη σχολή … Από τότε που μπήκα στο πανεπιστήμιο με πλησίασαν και πλησίασα τόσους πολλοί συμφοιτητές για γνωριμία. Τόσα άτομα ποτέ στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι παιδιά με τα οποία έχουμε κάνει πιο εξειδικευμένου τύπου συζητήσεις μου έχουν πει ότι πάνω μου έχω κάτι το ιδιαίτερο που κάνει τον άλλο (κατά γενική ομολογία) να μου ανοίγεται αρκετά ως πολύ εύκολα και να με εμπιστεύεται. Είμαι βέβαια ούτως ή άλλος και αρκετά κοινωνικός, φιλικός και καλοσυνάτος με τους υπόλοιπους (εφόσον βέβαια το αξίζουν). Όπως λοιπόν καταλαβαίνεται απέκτησα έναν μεγάλο κύκλο επαφών – γνωριμιών – δημοσίων σχέσεων στο πανεπιστήμιο και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Άτομα που δεν τους δίνεις τον τίτλο του φίλου αλλά μιλάτε, σου εμπιστεύονται πράγματα που τα λες μόνο σε κοντινούς σου ανθρώπους. Έχω γίνει ο τέλειος – τζάμπα ψυχολόγος πολλών. Όλα αυτά βέβαια στο χώρο της σχολής αποκλειστικά ! Μετά ούτε ένα τηλέφωνο να δουν αν είσαι καλά, τι κάνεις …. Το «εξασκώ το επάγγελμα του ψυχολόγου» εν γνώσει μου και μάλιστα δέχομαι και συγχαρητήρια (παρεμπιπτόντως είμαι φοιτητής θετικών επιστημών !). Τώρα όσον αφορά πιο κοντινούς συμφοιτητές – «σχεδόν» φίλους είναι κανά δύο παιδιά με τα οποία βγαίνουμε και συχνά έξω. Δεν λέω σχετικά νορμάλ άτομα, αλλά και αυτοί αρκετά «κενοί». Όλοι λοιπόν έχουν την εικόνα για μένα του ανθρώπου που είναι πάντα γελαστός, με μια καλή κουβέντα για όλους, με θετική ενέργεια και διάθεση για χιούμορ. Το «άψογο κοινωνικό προφίλ». Και φτάνουμε στο δια ταύτα … κανένας από όλες τις «Επαφές» αλλά και τους «φίλους» δεν αφήνουν περιθώρια στις συζητήσεις για να τους πω εγώ τον «πόνο», προσωπικές σκέψεις, ανησυχίες. Μάλιστα οι «γνωριμίες» αλλάζουν και κουβέντα απότομα ή αδιαφορούν πλήρως. Ευτυχώς που πάντα με τις κοινωνικές μου σχέσεις ήμουν πολύ «συντηρητικός» από μέρους μου και έτσι «δεν» με αγγίζει και τόσο η συμπεριφορά απομάκρυνσης τους. Στεναχωριέμαι όμως τώρα … Δηλαδή τι είμαι να κάθομαι να ακούω τα προβλήματα, τα γκομενικά τους, να τους τα λύνω; Καλά όσο για το τελευταίο για μένα μη το συζητήσω … είναι ένα θέμα που έχω κυριολεκτικά ξεχάσει τι είναι - όχι ότι το είχα και πολύ εξελίξει ποτέ !!! Και είναι και «βαρύ» σε αυτήν την ηλικία να μην παίζει κάτι … Σκέφτομαι λοιπόν ότι είναι επιεικώς γελοίο να συνεχίσω να ασχολούμαι με άτομα, τα οποία βέβαια αντικειμενικά δεν μου προξενούν πρόβλημα, αλλά με το που λύσουν το θεματάκι τους την κάνουν με ελαφρά και σε ξεχνούν. Αυτό λέγεται εκμετάλλευση …. Ή όχι καλύτερα «αξιοποίηση» που είναι και της μόδας τελευταία … ήρθε ή ώρα για ξεκαθαρίσματα. Σε 1 με 1, 5 χρόνο ούτως ή άλλως θα έκοβα κάθε επικοινωνία με το 95% αυτών. Καλύτερα να ξεκινήσω από τώρα. Δεν θα μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο … έχω μάθει να είμαι με ελάχιστους ανθρώπους στη ζωή μου … μ’ άρεσε ανέκαθεν … Καιρός για επιστροφή στις διαχρονικές αξίες….