ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λοιπον εχουν περασει σχεδον τρια χρονια απο τοτε που τον γνωρισα και ακομα τον σκεφτομαι.Κυριως αφου τον πετυχα τυχαια στις διακοπες μετα απο καιρο. εχουμε βρεθει 4 φορες οι οποιες ομως ηταν παρα πολυ εντονες, υπηρχε παθος και δεν χορταινανε ο ενας τον αλλο..Το προβλημα ειναι οτι εγω εκεινη την περιοδο ημουν πολυ ασχημα, επινα πολυ και ειχα αδιαγνωστη ακομα καταθλιψη. Ημουν αποστασιοποιημενη, χαμενη και δεν μπορουσα να εκφρασω συναισθηματα καθολου.. παρα μονο φευγαλεα και μετα χανομουν(μεταφορικα παντα) .Αυτος εξαφανιζοταν και οποτε ξαναβρισκομασταν ηταν επειδη εγω το κυνηγησα, ενω μου εδινε την εντυπωση απο τον τροπο που με κοιταζε και φεροταν οτι νιωθει κατι εντονο και με θελει πολυ, ποσο παραδοξο.. σαν να τον τρομαζε κατι και να τον κραταγε πισω.. Τι λετε, εχει νοημα τωρα που ξεκαθαριζω καποια πραγματα με τον εαυτο μου να του στειλω να του πω οτι δεν ημουν καλα και γιαυτο ημουν ετσι..? ανεξαρτητα απο το αν θα ξαναβρεθουμε απλα θελω να το βγαλω απο μεσα μου.. η ειναι τελειως ξεκαρφωτο. θελω αλλα σκαλωνω νταμν.