11.2.2013 | 02:16
Μια ζωή έχουμε, την ζούμε μόνο για τον εαυτό μας
Πρώτη φορά στα 27 μου γνωρίζω έναν άνθρωπο και έχω μια τέλεια σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ εγώ είμαι άψογα μαζί του, δεν είναι οι τρίτοι και συγκεκριμένα η μητέρα μου. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε τον έχει γνωρίσει καν και στη τελική δεν με νοιάζει αν είναι ή όχι ευχαριστημένη αλλά δεν κρατάει τα σχόλια της για τον εαυτό της! Άτομα από τον κύκλο μου αρχίζουν και μπαίνουν σε μια άλλη διαδικασία (γάμοι, εγκυμοσύνες) και όταν της αναφέρω κάτι σχετικό, το σχόλιο της είναι "δεν πιστεύω και σε εσένα να σου μπαίνουν τέτοιες ιδέες, μικρή είσαι ακόμα" κλπ Από έμμεσες πηγές ξέρω ότι είναι απογοητευμένη γιατί δεν τον θεωρεί "ισάξιο" μου στην εμφάνιση. Μου λέει μες στα μούτρα "ποτέ δεν σου άρεσαν οι ωραίοι άντρες". Δεν μπορώ να καταλάβω ΤΙ ΤΗΝ ΝΟΙΑΖΕΙ! Αυτό που θα πρέπει κάθε γονιός να κάνει για το παιδί του είναι να φροντίσει όσο μπορεί να βγάλει έναν αξιόλογο άνθρωπο στην κοινωνία, να μπορεί να είναι ανεξάρτητος και να επιβιώνει. Η υπόλοιπες επιλογές πρέπει να είναι αποκλειστικά του ίδιου του ανθρώπου.. Στη τελική μια ζωή έχουμε όλοι.. Δική μας η ζωή, δικά μας και τα λάθη!!!
