1.9.2015 | 22:30
Μια ζωη προσπαθω να ειμαι σωστη
Απεναντι στους αλλους. Και ξεχασα να ειμαι απεναντι σε μενα. Θελω μονο να παψω να θυμαμαι, δεν μπορω να με συγχωρησω που δεν με προστατευω. Καλυτερα μονη, μονη, μονη,μονη. Παρα ανισες σχεσεις. Να μου γινει μαθημα. Ποτε ξανα συναναστροφες με ατομα χωρις αυτογνωσια και μονο ωριμους και δικαιους. Θα γινω καλυτερη, ν αξιζω κι εγω καλυτερη αντιμετωπιση αν αυτο φταιει. Ισως εγω δεν μ αγαπω. Δεν πιστευω καταβαθος οτι αξιζω κατι καλο. Ατιμη παιδικη ηλικια, πώς να ξεμαθεις την απορριψη; Κι απο σενα μου φτανει να παραδεχτεις οτι ησουν μικροπρεπης απεναντι μου. Οχι συγνωμες, μονο αυτο.
