19.10.2014 | 21:57
Μιας και δεν μπορώ να τα πω σε σένα,
τα λέω εδώ. Σήμερα σε σκέφτηκα και κατάλαβα πόσο αδιάφορος μου είσαι πλέον. Δεν είχα ερωτευτεί εσένα, απλώς με είχε γοητεύσει η δύναμή σου και το συναίσθημα ότι πλάι σου θα μπορούσα να νιώθω ασφαλής. Πράγμα που είναι γελοίο μιας και με είχες προδώσει πολλές φορές στο παρελθόν. Μην τολμήσεις ποτέ να επιστρέψεις, μη σου περάσει από το μυαλό να δεις τί κάνω. Αν ποτέ γυρίσεις, θα δεις το χειρότερο πρόσωπό μου, θα σου μιλήσω σαν να είσαι σκουπίδι. Είσαι ο άνθρωπος που μου έκανε το μεγαλύτερο κακό στη ζωή μου. Εξαιτίας σου πέρασα κατάθλιψη και εξαιτίας σου είμαι σε μια πόλη και μια δουλειά που μισώ. Εξαιτίας σου έχασα δύο χρόνια από τη ζωή μου και το μεγαλύτερο καλό που μου έκανες είναι ότι εξαφανίστηκες. Στη σκέψη και μόνο ότι θα σε άφηνα να ακουμπήσεις ξανά το κορμί μου ή να με ειρωνευτείς για μια φορά ακόμη, αηδιάζω. Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία, γιατί έχεις φύγει και τα μάγια λύθηκαν, σε βλέπω πια με το αληθινό σου πρόσωπο και η επιτυχημένη ζωή σου με αφήνει παγερά αδιάφορη. Δε θα γίνω κυνική εξαιτίας σου. Δε θα αυτοκαταστραφώ. Ίσα ίσα, θα βρω τον άνθρωπό μου και θα του δώσω τα πάντα, θα φτιάξω τη ζωή μου. Και ξέρω ότι κάποτε θα κοιτάξεις πίσω και σου ορκίζομαι ότι αυτό που θα δεις δε θα σε κάνει καθόλου να με λυπηθείς. Όσο είσαι μακριά μου, σου εύχομαι να περνάς καλά και να ζεις τη ζωή σου. Έχω ένα στοιχειώδη σεβασμό απέναντί σου, γιατί έκανες την επιλογή σου έστω και αργά και δε με ενόχλησες ξανά. Αλλά αν ποτέ επιστρέψεις, εκεί θα δεις το μεγαλύτερο μίσος που μπορεί να χωρέσει ανθρώπινη ψυχή, όσο γλυκιά μπορώ να γίνω άλλο τόσο και ξανά άλλο τόσο μπορώ να γίνω σκύλα.