ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έρχονται κάτι μέρες που είναι από την αρχή τους στραβες, από την ώρα που ξυπνάς... ξεκινάς την ρουτίνα σου και έρχεται το βράδυ που γυρίζεις σπίτι σου να ηρεμήσεις... όμως δεν ηρεμείς... εκείνες οι μέρες δεν είναι ήρεμες... είναι οι πιο εξαντλητικές όλων.... και ειδικά το βράδυ... αρχίζεις να σκέφτεσαι και η σκέψεις σου φτάνουν μακριά πολύ... αρχίζεις τις κατηγορίες, τις ενοχές και ξεθαβεις κάθε καλά κρυμμένο μυστικό σου... και το σκέφτεσαι ξανά και ξανά... χάνεσαι... γεμιζει το μυαλό νοσταλγία και μελαγχολία...κακές και καλές σκέψεις αλλά κυρίως κακές... είναι οι μικρές οι ώρες που θες να μιλήσεις με κάποιον... να αισθανθείς ότι κάποιος σε αγαπά και σε φροντίζει...ότι θα παλέψει μαζί σου για να ειναι λιγοτερες αυτές οι κακές μέρες... οι τυχεροί άνθρωποι έχουν έναν άνθρωπο που απλά παίρνουν τηλέφωνο και μόνο με τον ήχο της φωνής και την αίσθηση της αγάπης τους γαληνευουν... είτε αυτός ο άνθρωπος είναι μάνα, πατέρας, σύντροφος είτε είναι φίλος... οι άτυχοι άνθρωποι είναι αυτοί που εκείνες τις ώρες απλά δεν βρίσκουν κανένα έστω να τους ακούσει... δεν νιώθουν κανέναν έτσι δικό τους... και έτσι γίνονται όλο και περισσότερες οι κακές μέρες και όλο και περισσότερη η ανάδειξη της απουσίας τετοιων ανθρώπων... μοναξιά... έτσι το βιώνεις... αλλά δεν είσαι μονος έχεις τόσο κόσμο γύρω που σε αγαπάει... Πως σε αγαπάει όμως..? έχουμε εκφυλισει και την έννοια του αγαπώ που πλέον είναι κάτι επίπεδο και τυπικό... συνήθως οι ανθρωποι πουν έχουν πολλούς να τους αγαπούν είναι αυτοί με τις πιο επώδυνες κακές μέρες... κι όμως κανένας δεν είναι άξιος να ακούσει την ψυχή σου... να ακούσει το μυαλό σου... απλά έχετε συμφωνήσει ότι αγαπιέστε χωρίς να έχουν ακούσει καμία αληθινή κακία σκέψη και χωρίς συντροφιά σταδιακές μέρες σου... το περίεργο της υπόθεσης όμως είναι ότι οι κακές μέρες σε κάνουν να συνειδητοποιηεις ότι δεν τους αγαπάς! ακόμα κι αν εκείνη τη στιγμή έχεις την μεγαλύτερη ανάγκη να πεισεις τον εαυτό σου για το αντίθετο... να νιώσεις κάπως καλύτερα. .. κάπως...πιάνεις το τσιγάρο και το ούζο, κοιτάς το ρολόι και αναρωτιέσαι πως έφτασε πάλι 3 και σου υπενθυμίζεις οτι αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς... αλλά οι σκέψεις δεν έχουν βγει από το κεφάλι... ωριμάζουν την νύχτα και πολλαπλασιάζονται και γίνονται αυτές ο σύντροφος σου τελικα και σου μαθαίνουν να τις αγαπάς... σου μαθαίνουν να αγαπάς εσενα...