24.4.2013 | 17:12
Το μικρό φαντασματάκι
Και να που κάθομαι δεύτερη μέρα κλεισμένη στο σπίτι μου, τι σπίτι δηλαδή, δωμάτιο, όπου αναγκαστικά συμβιώνω με μια κοπέλα που δεν μπορώ να υποφέρω. Ούτε σε κατάθλιψη δεν μπορώ να πέσω με την ησυχία μου..Και να που διάβασα δεκάδες εξομολογήσεις, ιστορίες, άλλες χαρούμενες και άλλες οχι. Οι περισσότερες οχι. Όλοι απο κάτι υποφέρουν. Όπως κ γω άλλωστε. Μόνο που το δικό μου πρόβλημα δεν είναι αληθινό, είναι στο μυαλό μου. Ένα κακό παράσιτο που έχει κατασκηνώσει με το έτσι θέλω μέσα στο μυαλό και δεν φεύγει οσο και αν το πολεμώ. Λοιπόν.. νιώθω φάντασμα. Αυτό είναι το προβλημά μου. Η αυτοπεποιθησή μου έχει πέσει πιο κάτω και απο το 0. Και (απ'οτι λένε) είμαι μια χαρά όμορφη κοπέλα, έξυπνη, που ξέρει τι θέλει απο τη ζωη της και τυχερός θα ναι αυτός που θα με πάρει! Η αλήθεια είναι πως πότε δεν έιχα πρόβλημα με την προσοχή απο το αντίθετο φύλο, μερικές φόρες και απο το ίδιο ακόμα. Όμως το τελευταίο διάστημα, και δεν μιλάω για ενα-δυο μήνες αισθάνομαι πως περνάω απαρατήρητη. Επειδή εχω καλές αναλογίες πάντα ντυνόμουν λίγο επιδεικτικά, οχι προκλητικά απαραίτητα, αλλά με έναν τρόπο που ήξερα οτι θα γυρνάνε τα κεφάλια στο δρόμο. Με προσέγγιζαν όμως άτομα που δεν ήθελα. Άτομα που το μόνο που τους έννοιαζε ήταν το πως θα ρίξουν στο κρεβάτι το χαζογκομενάκι. Δεν το ήθελα. Είμαι πολύ παραπάνο απο αυτό. Άλλαξα στυλ. Έγινε πιο συντηρητικό χωρις να χάνω όμως σε εμφάνηση. Μου κάνουν φιλοφρονήσεις. Οι φίλες μου, όμως οχι και οι άντρες πια. Στην αρχή έλεγα πως δεν πειράζει, σκοπός μου είναι να τραβήξω το ενδιαφέρον κάποιου που θα με κοιτάξει για το τι είμαι και οχι για το πως φαίνομαι. Περνούσε όμως ο καιρός και τίποτα. Έχω φρικάρει στην ιδέα οτι δεν αξίζω τίποτα παραπάνω απο αυτό που ήμουν, μια κουκλίτσα που φαινόταν εύκολος στόχος για καλοπέραση. Δεν με έννοιαζε ποτέ η γνώμη των άλλων για μένα, ίσως βέβαια γιατί υπήρχαν πολλές. Τώρα όμως δεν υπάρχουν, παρά μονάχα εκείνες των φίλων και συγγενών μου, αυτές θα υπάρχουν πάντα. Νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου, παρόλο που ξέρω την αξία μου. Εχω την αίσθηση οτι δεν κάνω σαν γυναίκα,δεν με προσέχει κανένας, είμαι ενα φάντασμα πια....