ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω φαει κολλημα με το μικρο μου στήθος. Γνωρίζω οτι δεν είναι μείζον θεμα ειναι εντελώς ασήμαντο αλλα δεν μπορω να το παραβλέψω ούτε να κανω οτι δεν με ενοχλεί. Οσο ασήμαντο και αν γνωρίζω οτι είναι οσο σοβαρότερα προβλήματα και αν εχω εγω συνεχίζω και το σκέφτομαι και οχι μονο το σκέφτομαι αλλα νιωθω και απαίσια για αυτο. Πριν λιγα χρονια δεν το σκεφτόμουν καθολου δεν μου άρεσε αλλα δεν με κατέβαλε και τοσο ουτε που το σκεφτόμουν. Τωρα όμως εχει ξεφύγει κάπως η κατάσταση. Με εχει ρίξει τοσο πολυ ψυχολογικά και δεν ειναι οτι ειναι απλα μικρό το στήθος μου ειναι πολυ μικρό εχει διαφορά. Κατι που απο οτι βλεπω σπανίζει. Το σκέφτομαι καθε μέρα και με ριχνει ολο και περισσότερο. Εχω κουραστεί αλλα δεν αλλαζει κάτι. Δεν ξερω, μπορει και να εχω και σωματοδισμορφικη διαταραχή μιας και ενα απο τα χαρακτηριστικά της ειναι οτι παρολο που καταλαβαίνεις οτι το κολλημα σου ειναι υπερβολικό και ίσως και παράλογο για την συμπεριφορά σου δεν μπορεις να ξεφύγεις απο αυτο συνεχίζεις και αισθάνεσαι και αντιδράς με τον ιδιο τροπο. Το αγόρι μου λεει ότι του αρέσει και οτι μάλιστα προτιμά το μικρό παρα το μεγαλο στήθος. Δεν λεω υπάρχουν και αυτοί οι ανδρες αλλα εχω την αίσθηση οτι το λεει για να μην με πληγώσει. Γενικότερα κρατα τετοια σταση ποτε δεν μου λεει ότι δεν του αρεσει κατι σε ολα ειναι θετικός και μετα μπορει εφόσον το αλλάξω να αποδειχθεί οτι προτιμά περισσότερο αυτην την εξέλιξη. Οπότε και με το στήθος δεν αποκλείεται να κρατα την ίδια σταση. Και με προβληματίζει παρα πολυ αυτο. Πως μπορώ να καταλαβω αν μου λεει αληθεια η οχι. Θα μου πείτε τι σημασία εχει αφου σε δέχεται όπως εισαι. Για εμενα όμως έχει οπως και για οποιαδήποτε νομίζω που βρίσκεται στην θέση μου.