ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεε μου τι βλακεία που είναι να είσαι ενήλικας.Δουλεύω σαν το σκύλο και όταν δε δουλεύω τη δουλειά πάλι σκέφτομαι από συνήθειο,οι λογαριασμοί τρέχουν και δε φτάνουν να πληρώσεις ούτε τους μισούς και αυτό το κενό που έχεις μέσα σου όλο μεγαλώνει...οι φίλοι παίζουν και δεν παίζουν όποτε μπορείς εσύ δε μπορούν αυτοί και το ανάποδο και περιμένεις να πάρεις την κωλοάδεια των 25 ημερών για να προλάβεις να τα κάνεις όλα και να τους δεις όλους.Έτσι.χωρίς ανάσα,χωρίς σκέψη χωρίς συναίσθημα,γιατί φίλοι μου έτσι με έχουν μάθει να λειτουργώ από τότε που έγινα μεγάλη. 11 Μήνες το χρόνο στον αυτόματο πιλότο και εκεί πάνω που πας να ξυπνήσεις από το λήθαργο στον ένα μήνα πάνω της άδειας,τσοοουπ πάλι κάτω.Και όμως φίλοι μου όταν ήμουν παιδί δεν ήμουν έτσι...έθαψα πολλά πράγματα του εαυτού μου,μπήκα και εγώ στο καλούπι και πια δε μου αρέσω...μπορεί να αρέσω στους υπόλοιπους αλλά όχι σε μένα...και νομίζω πως αυτό δε συμβαίνει μόνο με μένα...αλλά όπως και να χει πρεπει να ξαναβρώ το κοριτσάκι που ήμουν κάποτε.