16.3.2015 | 20:57
Μίλα, με ακούς;
Μίλα, με ακούς; Μίλα! Ναι μαμά, σε σένα αναφέρομαι! Σε σένα που όταν ήμουν εκεί στα 6-7 δεν κάθισες να μου “μιλήσεις” για την έννοια του διαφορετικού. Κι όταν αργότερα, εκεί στην εφηβεία, που είπα το συμμαθητή μου “αδερφή” και σου το ανέφερε η μαμά του, εσύ πάλι δεν έκατσες να μου “μιλήσεις”…Μίλα, με ακούς; Μίλα! Ναι κυρία, σε σένα αναφέρομαι! Σε σένα,που όταν στην Γ’ Δημοτικού δε “μιλούσαμε” στο Αλβανάκι στο διάλειμμα, δε μας έβαλες να κάτω να μας “μιλήσεις”. Κι όταν κάπου εκεί στο Λύκειο, σου αναφέραμε ότι 5 παιδιά μας ενοχλούν, εσύ πάλι δε “μίλησες”… Μίλα, με ακούς; Μίλα! Ναι φίλη, σε σένα αναφέρομαι! Σε σένα που μπορούσες να σπαταλάς ώρες ατέλειωτες να μιλάς στο τηλέφωνο, αλλά δεν έκατσες ποτέ να “μιλήσεις” στο μικρό σου αδερφό, όταν με αποκάλεσε χοντρή…Μίλα, με ακούς; Μίλα! Ναι, σε σένα αναφέρομαι! Σε σένα, που μπορείς να βιώνεις κάτι αντίστοιχο, ή είσαι θεατής μιας τέτοιας κατάστασης… Μίλα! Μόνο αυτή είναι η λύση! Κι αν σήμερα στενοχωρήθηκες με το Βαγγέλη, σκέψου ότι όταν ήταν στο σπίτι του, στο σχολειό του ή στη σχολή του, κάποιοι δεν του μιλούσαν και άλλοι δε μιλούσαν...