ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ξαδέρφη μου είναι 10 χρονών. Πρόσφατα επισκέφτηκα την θεία μου, και βρισκόταν στο σπίτι η ξαδέρφη μου μαζί με μια 9χρονη φίλη της. Χαιρέτησα τα κορίτσια και προσφέρθηκα να τους φέρω από ένα κρουασάν από την κουζίνα. Και τότε η φίλη της ξαδέρφης μου, μου δίνει μια απάντηση που ομολογουμένως δεν περίμενα να ακούσω :"Δεν κάνει να τρώω τέτοια. Θα κάνω κυτταρίτιδα και δεν θα είμαι όμορφη." .....Της εξήγησα πως στην ηλικία της δεν θα πρέπει να έχει τέτοιες ανησυχίες και πως μπορεί να τρώει γλυκά που και που. Άλλωστε ποιο παιδί δεν τρώει γλυκά, έστω περιστασιακά ; Πρόκειται έτσι και αλλιώς για ένα κοριτσάκι πάρα πολύ αδύνατο. Η απάντηση της με σόκαρε περισσότερο : Σήκωσε το μανίκι της και πίεσε το μπράτσο της λέγοντας μου "κοίτα. Προγούλια". Δεν μπορούσα να πω κάτι άλλο. Γιατί να δημιουργούν τέτοια κόμπλεξ στα παιδάκια ; Γιατί δεν τα αφήνουν να χαρούν την ηλικία τους ; Γιατί να τα κυνηγάνε οι ανασφάλειες από τόσο νωρίς ; Δηλαδή αυτό το κοριτσάκι στην εφηβεία της τι θα κάνει ;