ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που μου στελνει κάποιος μήνυμα κλαίω, νευριάζω, ξερνάω ειλικρινά. Ειδικά όταν φαίνεται οτι σε προσεγγίζουν για δικούς τους άκυρους λόγους, ενώ ούτε καν σου μιλούσαν. Σε βλέπουν ξαφνικά να αλλάζεις η να αρχιζεις σε κάποια πράγματα να "ταιριάζεις" μ αυτούς ( πχ μουσική, ιδέες δεν μπορώ ακριβώς να το εξηγήσω ). Και με δηθεν προφαση αυτά σου πασάρουν μετα αυτό που ήθελαν να σου πουν απ την αρχή στην ουσια " και να παμεε οπωσδήποτε για καφέ". Δεν θέλω κάνεναν καφέ με κανέναν τους. Δεν θέλω να βγω με κανέναν τους. Και όκ πριν μου πουν αυτό τους απαντάω κανονικά ευγενικά. Μετα εύχομαι να μην τους ειχα απαντήσει. Ενώ με σενα αγάπη μου ήταν όλα διαφορετικά. Και ο τρόπος που με προσεγγισες και το οτι δεν βιαστηκες. Εκείνο το πρώτο βλέμμα σου. Οι κρυφές μας ματιές. Οι ατελειωτες συζητήσεις μέσω facebook Kai Skype. Η από απόσταση σχέση μας , μας έδεσε. Αισθάνθηκα πρώτη μου φορά στα 16 τι σημαίνει πραγματικη αγάπη και έρωτας. Και σήμερα στα 20 μου ακόμα περιμένω κ ελπίζω να γυρίσεις και να ξαναειμαστε όπως τότε. Όλοι οι υπόλοιποι μου προκαλούν εμμετο, μπέσα.