ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσα χρόνια ζω, έχω καταλάβει μια περίεργη συμπεριφορά: μπορεί να με απασχολεί το οτιδήποτε πρόβλημα είτε ερωτικό είτε επαγγελματικό είτε φιλικό και ενώ υπάρχουν στιγμές που η ανάσα μου κόβεται απο τους λυγμούς και τα κλάματα και το να μην ξέρω πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση, ξαφνικά φεύγουν όλα.. Έχει τύχει να κοιμηθώ με κλάματα και το πρωί να έχω εντελώς άλλη ψυχολογία, σαν να μην νιώθω τίποτα...Δεν παθαίνω αμνησία, θυμάμαι το πρόβλημα, το γεγονός, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που ειχα αλλά απλά δεν με απασχολεί καθόλου, σαν να μου αφηγείται το γεγονός αυτό κάποιος τρίτος...Πως γίνεται μέσα σε μερικές ώρες να φτάσω απο το ένα άκρο στο άλλο; Πως γίνεται κάποια κατάσταση που με στεναχωρούσε πολύ μέσα σε ελάχιστες ώρες να μην με απασχολεί καν, σαν να μην έχω συναισθήματα;