ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα παιδια ,εχοντας σχεση αρκετων χρονων(για την ακριβεια 6χρονια σχεση)κ γνωριμιας απο τα σχολικα χρονια ερωτευτηκαμε κ αραβωνιαζομαστε!φευγουμε εξωτερικο κ παροτι περναμε μεσα απο απειρες δυακολιες και δυσχεριες επιστρεφουμε στην Ελλαδα με κοινη αποφαση και παντρευομαστε καθως μας ερχεται το θειο δωρο του να γινοε γονεις σε απιστευτα σκανταλιαρικο ζουζουνι που λατρευουμε ..εχοντας πλεον παγωσει οι σχεσεις του συζυγου μου με τους γονεις μου για διαφορους λογους (οι γονεις κλασσικα μπαινανε μεσα στ σπιτι σε καθε ευκαιρια)εγω αποφασιζω να κρατησω μια αποσταση απο τους γονεις μου για να σωσω το σπιτι μου και την οικογενεια που εχω δημιουργηθει τωρα ..το θεμα μου μεσα σε ολο αυτο τον προλογο ειναι οτι εξαιτιας ολων αυτων και κυριως των γονιων μου ο αντρας μου αρχισε να μην σεβεται ουτε εμςνα και καθε φορα που αναφερεται και βριζει τους γονεις μου απευθυνεται με ολα αυτα τα κοσμιτικα επιθετα και στ προσωπο μου ενω ξερει ποσο προσπαθω να κρατησω το σπιτι μας ...καθε φορα δε που θα ανοιξω τ στομα μου να πω την αποψη μου ή να διαφωνησω σε κατι μαζι του με βριζει χωρις σταματημο κανοντας με να νιωθω ενα σκουπιδι ...εχω ενα μωρακι που ειναι τωρα 4μηνων και παροτι εχω να διαχειριστω τα λογια του αντρα μου εχω να διαχειριστω κ τα συναισθηματα μου απο την εγκυμοσυνη ..και η αληθεια ειναι οτι εχω λυγισει πολλες φορες αλλα κρατιεμαι με νυχια κ με δοντια γτ αυτο το πλασμα περιμενει να τραφει απο μενα και εξαρταται η ζωουλα του απο το αν ειμαι εκει διπλα του ..σε ολο αυτο δεν ειναι πουθενα ο αντρας μου και γενικα εχει παψει να σεβεται το προσωπο μου απο το μην μεινεις ετσι τοφαλος μου λεει μεχρι και πανω σε συζητηση οτι πρεπει να του λεω ευχαριστω που ειναι ακομη μαζι μου εξαιτιας των γονιων μου ..και οτι αν δεν ητανε η μικρουλα μας δεν θα ημασταν σε καμια περιπτωση μαζι ακομη .Ειμαι σε μια κτασταση την οποια παντα ελεγα οτι δεν θελω να ζησω ...κ ομως ...εξαρτωμαι απο εκςινον οικονομικά (καθως δεν υπηρξε χρονος λογω εγκυμοσυνης να ψαξω Ελλαδα δουλεια)και νιωθω οτι ειναι ενας ανθρωπος με το ζορι μαζι μου ...δεν ξερω πως να το χειριστω αλλο αυτο ...και ειμαι πολυ δυνατος χαρακτηρας αλλα δεν αντεχω αλλο τωρα ...δεν μπορω να το μοιραστω με κανεναν απλα εχοντας φτασει σε σημειο ν μην μπορω να μιλησω με κοσμο εξω γτ ειμαι έτοιμη να βαλω τα κλαματα ...σκεφτηκα μηπως παω σε καποιον ειδικο ή σε καποιον εξομολογο ετσι απλα να τα μπιραστω με καποιον κ να ελαφρυνω ελαχιστα ...αν νομιζετε οτι ο ρολος της μητερας κατα την λοχεια κ μετα ειναι ενας ρολος που δεν ειναι αξιεπαινος ειστε πολυ λιγοι για να στηριξετε μια γυναικα σε αυτο ...