ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αρχίσει να κάνω παρέα με μια κοπέλα από τον Μάρτιο και έχουμε γίνει καλές φίλες. Της αρέσει ένα παιδί, και εκείνου του αρέσει πολύ. Φαίνεται πως θα κάνανε ωραίο ζευγάρι. Παρόλα αυτά η κοπέλα διστάζει και δεν του δείχνει πως τον θέλει. Αντίθετα, αρκετές φορές τον σνομπάρει γιατί δεν ξέρει πως να αντιδράσει και έχω αρχίσει και πιστεύω πως τελικά δεν της πολυαρέσει και τζάμπα κόπτεται ο άλλος. Το πρόβλημα είναι πως τον τελευταίο καιρό που έχω αρχίσει να τον γνωρίζω μου αρέσει όλο και περισσότερο. Δεν θα επιδιώξω να κάνω κάτι μαζί του. Η φίλη μου ακόμα και να μην κάνει κάτι μαζί του είναι πιο ωραία από μένα και ήδη του αρέσει επόμενως δεν έχω ψευδαίσθησεις πως έχω ελπίδες μαζί του. Δεν είναι άδικο να μας αρέσουν άνθρωποι που δεν τους αρέσουμε; Δεν θα ήταν πιο ωραίος ο έρωτας αν ήταν πάντα αμοιβαίος; Αυτή η κατάσταση με έχει ρίξει ψυχολογικά, έχω σταματήσει να νιώθω ελκυστική, επειδή όταν βρισκόμαστε και οι τρεις μας με αγνοεί και δεν είναι μια κατάσταση που έχω συνηθίσει και προφανώς δεν είναι μια κατάσταση ευχάριστη (φαντάζομαι για κανεναν). Ελκύουμε τα λάθος ατομα. Μα τι πάει τόσο στραβά;