ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.8.2014 | 23:44

μήπως τελικά θες να σε ζηλεύουν?

είναι που όταν περιγράφεις τις καλοκαιρινές σου περιπέτειες νιώθω μια έλλειψη σεβασμού πρώτα σε μένα που "αναγκάζομαι" να τις ακούω μετά νιώθω ότι δεν εκτιμάς τους εκάστοτε παρτενερ σου [και έτσι αυτοί κολάνε] και στο τέλος, πολύ κρυφό και αφάνερο αυτο, νιώθω την δίψα σου για επιβεβαίωση και την χυδαιότητα των τρόπων που προσπαθείς να την αποκτήσεις....κάτι τέτοια αισθανόμουν και έπεφτα παλιά σε κατάθλιψη αλλα τώρα πια όλα αυτά είναι "ωραίες ιστορίες". λατρεύω την ανθρώπινη ανασφάλεια,είναι ανθρώπινη άλλωστε, ξέρω ότι αυτή η λατρεία, κρύβει μια εκδίκηση για την ζήλεια που προσπάθησες να μου εκμαιεύσεις.και όμως,..δεν σε ζηλεύω, δεν σε υποτιμώ, σε δέχομαι έτσι όπως ακριβώς είσαι.και ναι,με θυμώνει η ύπαρξη της υπόθεσης ότι προσπαθείς να με κάνεις να ζηλέψω αλλα ταυτόχρονα αν κάτι μου ξυπνάς θα το χρεώσω μόνο στην δικιά μου ψυχη και όλα τα τραύματα που κουβαλάει και έτσι επιστρέφω στο κέντρο μου, στην βάση μου σε αυτό που είμαι και έχω αρχίσει να εμπιστεύομαι με τρόπο πρωτογνωρο και, για μενα, συγκλονιστικό.το βλέπεις στα μάτια μου και ξαφνιάζεσαι ,που στο αυτάρεσκο χαμόγελο των διηγησεών σου, και τον καπνό που φυσάς με αυτοπεποίθηση (αλλα στην πραγματικότητα σου κάνει κακό), δεν απαντώ με το προστατευτικό σταύρωμα των χεριών και το σφίξιμο των χειλιών, αλλα απλά σου λέω μπράβο και το εννοώ, χαίρομαι για σένα που πέρασες ωραία.Μετά είναι η σειρά μου, λεω την δικιά μου ιστορία που φαντάζει σε σένα πιο βαρετή αλλα μιλάω ειλικρινά για το πως ένιωθα και ότι τελικά πέρασα υπέροχα.συγκινείσαι με το γεγονός του λιτού τρόπου που ικανοποιούμαι,σταυρώνεις τα χέρια κλέινεις το στόμα..χμ μήπως τελικά, τώρα χωρίς να το θέλω, ζηλεύεις εσυ? στο τέλος,μέσα μου, έχω ψυχική ηρεμία που πιστεύω στον εαυτό μου, αγαπώ τις επιλογές μου και αυτά που μου τυχαίνουν και αγαπώ τους αλλους έτσι όπως είναι.το είχα πεί σε κάποιον που αγαπούσα παλιά = σε θαυμάζω δεν σε ζηλεύω. αλλα μήπως τελικά θες να σε ζηλεύουν? μήπως δεν αντέχεις να σε θαυμάζουν και να νιώθουν πραγματικά ικαμοποιημένοι απο την ζωή τους?θυμάμαι είχε κουνήσει καταφατικά το κεφάλι...
 
 
 
 
Scroll to top icon